Tekil Mesaj gösterimi
Alt 26-01-2009, 07:58 PM   #18 (permalink)
banu
Üsteğmen
 
banu - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
 
Üyelik tarihi: Dec 2008
Bulunduğu yer: izmir
Mesajlar: 175
Tesekkür: 1,531
181 Mesajinıza toplam 1,120 kez İyi ki varsın demişler.İyi ki varsınız iyi ki varız.
banu is a name known to allbanu is a name known to allbanu is a name known to allbanu is a name known to allbanu is a name known to allbanu is a name known to all
Standart

herkese tekrar merabalar birkaç küçük değişiklik yaşadım ve bunları sizlerle paylaşmak istedim.8. günden itibaren kendimi oldukça karışık hissettim.sitedeki yazıları dahi okurken zorlandığım anlar oldu.böyle durumlarda, mizah bölümünü takip ederek neşelenmeye, kafamı dağıtmayaçalıştım.snırımtelkinleri enaz 8 saatdinlemek, bu arada olumlama yapmaya çalışmak ve sitedeki yazıları takip edip, bazılarını uygulamaya çalışmak beni biraz yordu.yada beni yoran, bilinç altımın direnciydi.2 hafta kadar önce affetme seanslarım sırasında, duygusallığımın tavan yapıp, işin içinden çıkamadığım bir esnada sevgili shamanic imdadıma yetişti.(konu 12 yaşındayken kaybettiğimin sevgili babamın vefatıydıydı)eğer önerilerini o anda uygulasaydım, şu anda çok şeyi aşmış olabilirdim, fakat nedenini anlayamadığım bir şekilde ertelemeyi tercih ettim ve farklı konularda affetme seanslarına devam ettim.3 gece önce bu konuya büyük direnç gösterdiğimi farkedip, sevgili shamaniğin önerileri ışığında babama bir mektup yazdım.3 sayfa A4 kağıdı arkalı önlü doldu.yazmaya devam etmeyi içtenlikle istememe rağmen, ilk etapta, 'aniden çıkıp gelse, onunla neleri konuşabileceksek' hepsini aktardığıma inandıktan sonra (onunla kurduğum bağlantının kopmasını istemeye istemeye) mektubu bitirdim. babama karşı bugüne kadar hiç hissetmediğim; ruhumdan çağlayan, sonu olmayan ve kaynağı hiç bitmeyecek gibi görünen bir özlem hissettim.. ertesi gün uyandım ve o mektubu yırtıp attım.bunu yaparken de,' mektubu tekrar okursam, buraya akıttığım negatif enerjiyi birdaha yüklenirim' diyerek içimi rahatlattım.şu anda, gerçekten buna inandığım için mi,yoksa okurken yine ağlamaktan midem bulanacak ve içimdeki özlem kontrolsüzce taşıcak, diyemi bunu yaptığımı tam olarak ayırt edemiyorum.bildiğim tek şey, ruhumda bir yük varmış benim.bunun üçte biri A4 kağıdına boşaldı. fakat hala boşalması gereken bişeyler var.bu tecrübe sadece biraz nefes almamı sağladı.bunun farkındayım.cesaretimi topladığımda, yada içimde o gücü hissettiğimde bununla tekrar yüzleşicem.fakat bu yüzleşmeden bahsederken bile zorlanıyorum.20 gündür yaşadığım en önemli deneyim bu. bunun dışında bana çok ilginç gelen iki şey daha yaşıyorum.bir tanesi, 2 gündür inanılmaz jiklet çiğnemek istiyorum ve jikleti ağzımdan çıkaramıyorum(benhiç jiklet çiğnemem, aklıma bile gelmez)bunun nedenini küçükken annemin bize bunu yasaklamış olmasına ve çocukken, kardeşimle gizli gizli jiklet çiğnemek zorunda kalışımıza bağladım diğeri de 'kendimi olduğum gibi kabul ediyor ve değer veriyorum' olmlamasını söylerken bir denbire 'R' sesini çıkaramamaya başlamam, daha doğrusu tıpkı küçükken olduğu gibi gırtlaktan söylemem.buna çok şaşırdım.çünkü ben R harflerini söyleyemediğimi tamamen unutmuştum.(13 yaşındayken yengemin büyük yardımlarıyla doğru sesi çıkarabilmiştim. ve evde günlerce rrrrrrrrrr diyerek dolaşıp ev ahalisinin baygınlık geçirmesine neden olmuştum)kendime bu kadar yaklaşmak mı desem, yüzyüze gelmek mi( belki de bir tanımı yoktur) bende kendime karşı inanılmaz sıcak duygular yarattı.ben de eskiden çocuktum, bunu hatırladım.çocuklara ne kadar özen gösteririz değil mi?benim çocuğum yok ama benim için,her çocuk çok ama çok önemlidir..ve ben de çocuktum eskiden.kendimi gerçek anlamda değerli hissetmeye çok yaklaştım sanırım.umarım bu frekans kopmaz ve bu kargaşa en kısa zamanda yerini berrak sulara bırakır... şimdilik bukadar...herkese sonsuz sevgiler..ışıkla kalın...
banu isimli Üye şimdilik offline konumundadır Offline   Alıntı ile Cevapla