Sevgili pisimbat, yine yüreğini konuşturmuşsun..hem de en dokunaklı biçimde.
Kanser günümüzde oldukça yaygınlaştı,vaktiyle bir yakınımda bu meme kanserine yakalanmıştı(kızlarımın halası)..Ameliyat olduğu zaman günlerce hastanede onunla birlikte kalmış, psikolojisini yakından takip etme fırsatı bulmuştum..
Kendisi dünya iyisi bir insandır.. Mantıklı, pozitif bir bakış açısı vardır..Çocukları o zaman çok küçüktü.Hatta bu hastalık ilk etapta ondan gizlenmişti de kitaplardan araştırarak hastalığını öğrenmişti.
Hastalıkla mücadelesinde o da senin gibi çok azimli davrandı.. Tek göğsü alındı,ama o yine de hayata sıkı sıkıya bağlı kaldı..
Çocuklarını en mükemmel şekilde yetiştirdi..Şimdi arada kontrollere gidiyor..
Geçen umut oğlanın sitesine de bir baktım..Çok sevimli bir çocuk, dilerim en kısa sürede iyileşir ve bu zor günleri geride bırakır..
Bu siteye bakarken birşeyi farkettim. Pisiciğim, sanırım biz seninle aynı şehirdeyiz...Ben seni İstanbul 'da sanıyordum ama , yanılıyor muyum acaba?..
Bu arada yazılarını okumaktan çok büyük keyif alıyorum..Bu da bir yetenek aslında.Hislerini yazıya dökebilmek.
Geçen kendi kendime düşünürken, acaba yazılarını bir kitap haline çevirse nasıl olur diye geçirdim içimden.
Sitemizde bir editör de var üstelik. Sevgili "ruhsal".. Belki de çok hoş olur, valla ilk ben alırım bu kitabı.
.
Adı da orjinal hali olabilir mesela. "Eserikli Pisimbatın Mırıltıları"
Neyse, uzattım.. Sen yazılarını daha uzuuun bir zaman yazacaksın, bizler de kah keyifle, kah duygu yoğunluğuyla okuyacağız..Düşüncelerine, kalemine, klavyene sağlık..
Sevgiler..