[hyperviper]

Bu forumu sevmemin en önemli nedenlerinden birisi; birbirini tanımayan insanların, ayrı ayrı yollardan giderek aynı sonuca varmaları.

1. örnek: Forumda bir arkadaş kiraz örneği vermiş, aklına kirazı getirdikten 2 gün sonra bir şekilde karşısına kiraz çıkmış.

Ben de benzer sayısız örnekle karşılaştım. İşime yaramayacak bir sürü isteğim akıl almaz bir hızla tezahür etti. Ben son ana kadar bu olayları "tesadüf" diye adlandırdım. Ben de çözüme ulaşana kadar kendime hep sorup durdum, neden bu yasa bir işime yaramayacak basit konularda işliyor diye...

Cevabı şu; basit konulardaki düşüncelerimiz "ya olmazsa" endişesini barındırmıyor. Önemsemediğimiz için içinde endişe de yok.

2. örnek: Bir başka topicte bir arkadaş iş başvurularına gittiğini olmadığını ama aynı başvuruya başka arkadaşlarını yönlendirdiğinde olduğunu yazmış.

Ben de aradaki farkı bulana kadar çok kafa patlatmıştım ama cevap yine aynı. Kimin için ne dilersem oluyordu, ben hariç :) Cevap çok benzer: Biraz bencilce gelebilir ama, iyiliğini istediğiniz birisi size ne kadar yakın olursa olsun, o SİZ olmadığını için, OLMAZSA ihtimali sizi çok tedirgin etmiyor ve hatta aklınıza bile gelmiyor.

Bir ipucu da isteme konusunda; istemek kısmında dünyada problemi olan birisi olacağını sanmıyorum, herkes birşeyler istiyor. Benim farkettiğim en önemli sorun içimizdeki engeller. En iyisi ve istenileni bu engelleri, kuruntuyu, karamsarlığı tamamen ortadan kaldırmak ama kaldıramayanlar için de bir önerim var ;)

Karamsarlıktan faydalanmak: Saçma gelebilir ama ben engelleyemediğim kuruntularımdan faydalanmayı öğrendim. Şunu farkettim ki beyin aslında kolayca kandırılabiliyor. :) en karamsar bilinçaltı bile geriye dönük endişelenmeyi beceremiyor :) Dediğim gibi bilinçaltınız karamsar olmaya alışmışsa çok kolay kandırılabiliyor.

Birisi yaşanmış 2 örnekle anlatayım.

İlk örnek hayali, diyelim ki Eminönü'ndeki bir arkadaşınızın Beşiktaş'a gelmesini istiyorsunuz. Onun Eminönü'nden Beşiktaş'a doğru yola çıkmasına yoğunlaştığınızda hemen karamsar önyargılar devreye girip "Ya yola çıkmazsa" ihtimaline sarılıyor.
Madem sorunlu bilinçaltı hemen her olayda kötü düşünmeyi seviyorsa, neden ona bu aşamada bir tuzak hazırlamıyoruz? Şöyle ki; ben bu aşamada diyorum ki, "bu adam kesin Kabataş trafiğine takılacak ve saatlerce gecikecek". Eminönü'nden yola çıkmaması sadece bir ihtimalken, Kabataş'ta "Kesin trafiğe takılması" ihtimali karamsar bilinçaltıma cazip geliyor ve hemen bu zokayı yutuyor. Arkadaşımın Kabataş'ta trafiğe yakalanması için, Eminönü'nden çıkmış olmasını söylememe gerek yok. Kabataş'a yoğunlaşarak Eminönü'nden çıkışı çoktan olmuş gibi yutturuyorum ;) (Çekim yasasının en önemli şartlarından birisi, olmuş gibi yaşama) Zaten olmuş bir olay için endişelenmek aklımın ucundan bile geçmiyor :)) Hem "oldu"yu yutturduk, hem de "endişe" yok ;)

Gelelim 2. örneğe, bu örnek yeni yaşanmış, benim hayatımdan ve sanırım diğerine oranla çok daha anlaşılır olacak. 2 ayrı şirkete iş yapmak istiyordum. İkisine de başvurdum ve başvurur başvurmaz içimdeki korku ve endişe mekanizması harekete geçti. Ya olmazsa, ya geç cevap verirlerse, ya cevap vermezlerse, ya, ya , ya... Ben de endişeyi seven bilinçaltıma seveceği türden bir yem attım. Ya 2 şirket birden evet cevabı verirse ne olacak? Kötü ihtimale meyilli olan biliçaltım bu yemi de yuttu ve başladım büyütmeye, ikisinden birisini seçmek zorunda kalacağım ve diğeri bir daha benimle çalışmak istemeyecek, reddetmek zorunda kaldığım şirket madem iş yapmayacaktık neden bize proje sundun diye hesap soracak, olacak da olacak... Dikkat ederseniz benim sunduğum kötü senaryoların hepsi şirketlerden en az birisi ile iş yapmayı kapsıyor. Bir hafta kadar sonra, yani bu hafta şirketlerden birisin beni aradı ve anlaştık. Eminim diğeri de aramak üzeredir, eli kulağında ;)

Sözün özü eğer alt beyin felaket senaryosu istiyorsa lütfen onu siz yazın o kendi bulmasın. Yazarken de gerçekleşmesi halinde size ciddi bir zarar gelmeyecek şeyler hayal edin. Bir şirkette işe başlamak isteyen, şirketten kovulunca ne yapacağını düşünmesin mesela :) Görüşmeye gittiğinizde gördüğünüz bir şirket çalışanıyla iyi anlaşamayacağınızı ve hayali gerginliklerinizi ya da durmaksızın çalışıp çok yorulacağınızı düşünebilirsiniz.

Yukarıda söylediğim şeyi tekrar etmek istiyorum arkadaşlar, en güzel ve makbul olanı bilinçaltındaki yanlış yargıları bulup ayıklamak, benim önerdiğim bu yöntem onu beceremeyenler için.

Çekim yasası hakkında tam 10 tane kitap okudum. Ama keşke son okuduğum kitap ilk okuduğum olsaydı, diğerlerine gerek kalmazdı. Foruma yeni üye olduğum için kurallardan emin değilim eğer yazarı yabancı olan bu kitabın ismini yazmam yasak değilse seve seve tavsiye ederim ve bu yasanın çalıştığına kutsal saydığım herşey üzerine yemin ederim. Neyi istersem o oluyor, hatta bazıları "Bu kadar çabuk mu?" dedirtecek bir hızla ;) Lütfen tereddütsüz inanın...