[justagirl]

selam herkese...
ayın 27sinde başladım telkinleri dinlemeye günlük....

ne yazacağımı , nasıl başlayacağımı bilemiyorum. sanki bunları yaşıyan sedece benmişim gibi geliyor. çok baktım günlüklere okudum çoğu kişininkini. yazma cesaretini bulamadım şu ana kadar. belki ortaya çıkacaklardan korktuğum için. sana beni anlatayım biraz günlük beni tanı...
ben 24 yaşındayım. hayatımı hep bugüne kadar suçlulukla yaşadım. her yaptığımdan pişman oldum. her aldığımdan pişman oldum. her söylediğimden pişman oldum. her adımdan her nefesten.. burnumun dikine gittim ama sanırım kolayca yönlendirildim de. hiç bir zaman hiçbir şeyde yeteri kadar iyi olmadım. hep eksikti. başladığım hiçbir şeyi bitiremedim ben hep yarım kaldı. zoru gördüğüm her an kaçtım. annemin gözdesi olmaya çalıştım ama hiç başaramadım. hep olması gereken doğrultusunda hareket ettim. o olması gereken de ablamdı. hep o olmalıdım. onun kadar güzel olamadım. zeki olamadım. vs vs vs hep o doğruydu ve bende o olmalıydım. ama olamadım. çok istedim ama olamadım. onun kadar sebat edemedim bir şeye. sonra beni kolladığına inandığım tek varlık uçtu gitti. ben yanlız kaldım. tek kaldım. işte o zaman arayış başladı günlük ordan oraya ordan oraya... sonra en güveli gibi gördüğüm yere kendimi attım.. ama denize düşen yılana sarılırmış ya günlük çok kötü günler yaşadım çok. ama kör topal kurtuldum o limandan. arkamda neler bıraktığımı, gelecekte beni kötülükleriyle zehirler mi zehirlemez mi tahmin edemeden kurtuldum ordan. sonra biri çıktı karşıma uzun boylu yakışıklı, o tarif edilen beyaz atlı prensler var ya aynı onlar gibi. yeniden başlamak istedim her şeye. hiç bir şey gizlemedim iyi de kötü de. döktüm içimi. kızdı bana bazen ama hep benle oldu günlük. ben kırdım o yapıştırdı. ben kaçtım o kovaladı. ben ağladım o da ağladı. ben hep bencildim bilio musun? benim hissettiklerim hep daha önemliydi. şimdi şimdi anlıyorum bunu. onun ne hissettiğini bilemeden ben karar verdim hep. 3 yıl geçti günlük.. kocaman 3 yıl . ve ben hala korkuyorum. acaba beni zehirledi mi? zarar verdi mi? korkuyorum! koşup babamın kucağına saklanmak istiyorum küçükkenki gibi ama yok. anneme gitmek istiyorum korunmak istiyorum sevilmek istiyorum o da yok. sevmiyor sarılmayı. hep korkuyorum günlük çok korkuyorum çok. hep beyaz atlıya koşuyorum ağlıyorum ya o da giderse?...
beyaz atlım dedi ki birgün bana: "yalvarıyorum artık yeter. beni sevdiğini biliyorum hiç şüphem yok ama çıkar artık aramızdaki 3. kişiyi. yalvarıyorum artık kendini bana ver!" bunu duydum ya günlük kelimeler anlam kazandı sanki tekrar. korkmak istemiyorum ben. hani böyle mutlu kadınlar vardır ya. ne bilim suratına bakarsın annedir o. mutludur. ne bilim çiçekler büyütür. menekşeleri vardır. yeni yeni yemekelr yapıp arkadaşlarıyla yansımalar dinleyerek sohbet eder. ne bilim çocuklarının oralarını buralarını sıkıştırmadan duramazlar. 15 çeşit turşu yapar 20 çeşit kurabiye denerler. anne olurlar. işleri olur sevgiyle yaparlar. bende ondan olmak istiyorum. geçmişim tertemizmiş ilk kez beyaz atlımı tanımışım gibi olsun istiyorum. kimse beni bilmesin görmesin istiyorum. affedemiyorum kendimi. zehirlenilmiş olmaktan korkuyorum. sanki mutlu olmaya hakkım yok kirliyim pisim kötüyüm kakayım ben ceza almadan acı çekmeden yaşıyamam! haketmiyorum ki.. bunları düşünmemeliyim günlük ne kadar iyidim oysa bugün. kendimi daha iyi hissediyordum.
telkinleri 10 gündür dinliyorum günlük.. bir gidiyorum bir geliyorum. değişiyorum değiştim. düşüncelerimi beni korkutan şeyleri uzaklaştırmaya çalışmicam dinlicem onları ama bu karnımdaki yumruk var ya kusma hissi yaratıyor bende. değiştim ben değiştim değiştim ben değiştim değiştim geçti geçit geçti.... geçti