Arkadaşlar ben de sosyal fobim olduğunu düşünmeye başladım ciddi ciddi yazdıklarınızı okuyunca.Bi de çocukluğumu düşününce iyice emin oldum gibi:( Günlüğüme yazmıştım belirtileri bi daha tekrarlamak istemiyorum ama pek çok benzer şey yakaladım.Gerçi ben öyle aşırı bi terleme, titreme yaşamıyorum.Hiç konuşmayan aşırı utangaç ve çekingen biri de değiilim ya da öyleyim bilmiyorum karar veremiyorum:( Bunu hep yenmeye çalıştım ciddi bi rahatsızlık olabileceiğini düşünmemiştim hiç.Üff tek istediğim özgürce konuşmak,fikirlerimi beyan etmek,kendimi savunmak,kalabalıkta huzursuz olmamak,hayatı yaşarken sürekli birilerinin beni izlediği yargıladığı düşüncesinden kurtulmak,kendimi aşırı önemsememek,hata yapıcam diye bişi yapmadan ya da bi cümle kurmadan önce elli defa düşünmemek,bir kalıp içinde yaşıyomuşum gibi hissetmemek....Çocukluğumdan beri hep 'aşırı olgun' oldum.'Hanım hanımcık' 'saygılı' 'başarılı' ..Ama artık ağır geliyor bunlar bana.Üzerimdeki yüklerden babam ne der o ne der bu ne der düşüncesinden kurtulmak istiyorum!!!Zamanında psikoloğa da gittim ama bana bi tanı koymamıştı.Bi süre sonra oraya gitmekte bana ağır geldiği için bırakmıştım zaten.
Neden başkaları kadar rahat,yeri geldiğinde umursamaz olamıyorum?
Bunu yenmeye çok çalıştım sınıfta ya da başka ortamlarda sürekli konuşmaya zorluyorum kendimi söz almaya çalışıyorum ama ...
Seneye okulum bitiyor ve belki de hemen çalışmaya başlıycam.Eğerki bunu yenemezsem mesleğimde başarısız olucam o zaman iyice kendime güvenimi yitiricem:(
Ne zor bi durum bu yaa..İnanın sürekli kendimle kavga halindeyim.Sen onu yapamazsın bunu söyeleymezsin.Deli gibi konuşmak istediğim anlarda bile yapamıyorum.Söz alsam bile adım gibi bildiğim şeyler hakkında konuşamıyorum.Sanki beynim duruyor.Kelimeleri unutuyorum ve bunu yaşamaktan bıktım:( Bu durumdan kurtulmak için kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ama kontrol etmeye çalışmak durumu daha beter kılıyor sanırım:(
__________________
Ben bir başarı hikayesiyim. |