[phantomm]

''bilen ama söyleyemeyen biri olup çıktım.
1.Bildiğim halde dile getirmemem bana ne kazandırıyor?
2.Bildiklerimi ya da düşüncelerimi ifade etsem ne/neler farklı olur?
3.Bunu yapmamı ne sağlar?
4.Bunu ilk olarak nerede ve ne şekilde yapmak bana iyi hissetirir?''

1.Bildiğim halde dile getirememek bana hiçbirşey kazandırmadı açıkçası.Yani uzun vadede.Konuşmamam, sadece ailemin,akrabalarımızın,tanıdığım insanların(geniş düşünemeyen insanları kastediyorum) hanımhanımcık olduğumu düşünmelerine yol açtı ilk başta da söylediğim gibi.Ama ben 'şirin kız, uslu bebek' olmak istemiyorum ki..Tuttuğunu koparan,kendini ifade edebilen,başarılı birisi olmak istiyorum.
Hep çok güldüğüm ve birazda sinirlendiren konuşmalarından birazını paylaşmak istiyorum babamın.
'Kızım, bak, öyle bi ortama girdiğin zaman konuşacaksın, hakkını savunmak gerektiğinde yapacaksın susmayacaksın öyle...'
Peki ev ortamında nasılız??;
'Baba bi saniye açıklayayım(bu cümlelerimi kurmak benim için baya zaman aldı tabiki, önceleri ağzımı bile açamazdım onun yanında.) öyle yapmak istemedim aslında..'
'Sus bana cevap verme, beni dinle, bana cevap vermeyeceksiniz, sen kaç tane okul okusan da...dadnşfnşsldfmn fnsnflm...!!!
Sana cevap vermezsem, seninle konuşamazsam dışarda nasıl kendimi ifade edebilirim baba??Nasıl savunabilirim kendimi??

Bir de..
'Öyle davran ki dışarda, ağır ol batman gel, çok gülme konuşma, birisi sorarsa söyle,benim söylediklerimden dışarı çıkma,benim yolumdan yürü(sen nereye yürümüşsün nerdesin şimdi sorguladın mı acaba hiç? mutlu musun sordun mu da kendine senden bi tane daha oluşturmaya çalışıyorsun?) başarılı olursun, bunu giyme, onu takma .............!!!

Dayatmalar,dayatmalar..Kendi içinde çelişmeler..Benim genç olduğumu unutmalar,makine gibi soğuk ve duygusuz davranmamı beklemeler..
Tamam çok suçlamıyorum hala, ona düşman kesildiğim anlaşılmasın çünkü ben onun yetiştiği şartları,eğitim durumunu,yaşadıklarını yaşayamadıklarını biliyorum.Birçok baba da böyle biliyorum, ama belki benim kişilik yapımdan dolayı tüm bunlardan aşırı etkilendim.Takmayan,umursamayan,asi birisi olsaydım çok daha farklı olurdu belki herşey, onu ezip geçip her defasında istediğimi yapıp neticesinde güçlü bi kişi olup çıkmak, sonradan ilişkileri düzeltmekte mümkün olabilirdi ama ben bunlardan çok etkilendim işte.Ve hala tüm ilişkilerim,tüm duygularım bunların etkisi altında.Değiştirdiğim yıktığım şeyler de oldu, ama temelde hala ailede gördüğüm şeylere dayanıyor onlarda, temelsizler yani, sürekli yalpalamam da bundan.Kendi değerlerimi oluşturamamam.

Herneyse.O an konuşmamak beni tüm bunlardan koruyor işte.Çocukluğumdan beri baskın olan kişiliğimin susmasını sağlıyor,onun huzur içinde olmasını.
Ama her hakkını savunamamadan,kendini ifade edememeden,başarımı saklamadan,yapabildiğimi gösterememeden sonra içimde bi kavga çıkıyor.Artık ortaya çıkmak bastırdıklarını yaşamak,herkesin düşüncesinden bağımsız olmak isteyen kişiliğim de bağırıyor avaz avaz.
'Hı, sustun da noldu.Bak ben yine mutsuzum sen de mutsuzsun aslında.'
'Olsun,' diyor diğer taraf 'değerlerimizi korudum, yanlış birşey yapmaktan, söylemektense susmak en akıllıca olanı.Ya söylediğin şey o kişinin hoşuna gitmeseydi?Ya seni eskisi gibi sevmeseydi?Ya arkandan konuşsalardı böyle dedin diye?Güzel bişi mi şimdi bu?Çatlak sesler çıkarmana hiç gerek yok.Hem sen biliyosun bu sana yeter.İçinde bildiğini biliyosun ya daha ne istiyosun?Bildiğini gösterip hava atcaktın di mi?Şimdi bu hoş bişi mi?İnsanlar çok konuştuklarında, kendilerini anlattıklarında kızmıyor muyuz?Sen neden onlar gibi olasin ki?Sen farklısın diğerleri gibi değilsin.Öyle her aklına geleni söylemezsin çünkü bu düşünceszillik yapmana neden olabilir,insanların hakkımzda yanlış şeyler düşünmelerine neden olabilir maazallah!!Böyle birşeyi istemeyiz değil mi?İyi olmalıyız herkes bizi onaylamalı.Yoksa yalnız kalabiliriz.Yani beni dışlar söylediklerimi yapmazsan yalnız kalırsın düşünebiliyor musun!!Daha fazla yalnızlığa dayanabilir misin?İnsanların senin hakkında olumsuz düşüncelere sahip olmasına dayanabilir misin?
Hem aklına gelen soruları zaten biliyorsun, cevap ya o ya o şimdi neden sorup insanların vaktini alacaksın ki?Öğrensen ne olacak yani,gereksiz konuşmalar hep, benimle konuş bu daha derin daha güzel daha felsefik(!) gelmiyor mu sana artık?Neden başkalarına yöneliyorsun?İnsanlarla konuşmak demek,bilmediğin şeyleri, cahilliklerini,kusurlarını görmeleri demek,yapacağın bir hata heyecanlandığını ele verir ya da şimdi konuşamazsın bilsen de bilmezsin zannederler oysa senin herşeyi bilmen gerekir bilmediğini bilmeleri de mükemmeliğimize gölge düşürür...Sorma,konuşma,anlamazsan bişeyi, yine sorma sonra üstüne düşünürsün,anlayamakta güçlük çektiğini düşünmesinler,hem sen zaten çok zekisin bulursun ama böyle ortamlarda gösteremiyosun kendini!!!...Yalnız kaldığımızda herşey daha güzel olacak gör bak...'
Bu kez diğer tarafım;
'Kimsenin beni sevip sevmemesi önemli değil.Zaten beni gerçekten seven insan onunla aynı düşünüyorum, herşeyini kabul ediyorum diye sevecekse beni hiç sevmesin.Bilmek önemli değil, ben bunları paylaşabilmek,belki bunların üstüne katmak,belki insanlara küçükte olsa bişiler öğretmek,paylaşımın güzelliğini yaşamak istiyorum.Hava atmakla ne alakası var?Zaten ukala davranmayacağımı konuşmayacağımı biliyorum ki ben.Ben diğer insanlarla aynıyım.Yani benzerlikler ve farklılıklar var evet tamam ama bıçak gibi kesip ayırma beni diğer insanlardan.Bunu bir kaçış yolu, iyi bir bahane olarak kullandığını biliyorum.Ben sıradan olmak istiyorum zaten mükemmellik imkansızdır bunu sen de çok iyi biliyorsun, kim mükemmel olabilmiş ki şimdiye kadar, mükemmel olmak istiyorsak hatalarımızdan ders çıkarmak,aynı şeyleri tekrar yapmamak önemlidir.'
'Bunu söyleyen sen misin?Neden aynı şeyleri kaç kere yaptın o zaman?Neden bizi korumadın neden düşüncesizce davrandın?Oysa kontrollü olman gerekiyordu hep, her şeyi anlayabilmeliydin hata yapacağını görmeliydin, hata yaptıktan sonra içinden çıkıp yürüyebilmeliydin öyleyse bi daha da aynı şeyleri asla ve asla yapmamalıydın!!'
'Evet yaptım.Ama artık daha bilinçliyim bi daha aynı şeylerle yüzleşsem artık tavrım daha net olur.Bunu biliyorum en azından.İnsan olduğunu unutma sen de!!Hata bu insanlar için..Ben hata yapmaya geldim bu dünyaya onlardan öğrenmek için geldim.Belki yine yapıcam aynı hatayı, bu iyi öğrenemediğim anlamına gelir.Birincisinde öğrenemezsen seni bir daha sınava tabii tutuyor hayat bakıyor öğrenebildin mi?Öğrenemediysen yine aynı tutumu sergilersen bi daha bi daha..Ama bunlara ders olarak bak hata olarak değil.Çok acımasızsın, hep beni aşağılıyor küçük düşürmek istiyorsun,bir yolda olduğumuzu bi yolcunun başına da herşey gelebileceğini unutuyorsun, neden sürekli kontrol altında tutmaya çalışıyorsun beni?Neden ben gülerken içimde somurtup duruyorsun böylece de benim yaptığım herşeyin yapay olduğu duygusuna hapsolmama neden oluyorsun?Neden sevdiğim bi dostuma şefkatle sarılırken içimden üffleyip püffleyip bunların gereksiz ve saçma olduğunu söyleyip moralimi bozup beni hayattan soğutuyorsun?'
'Çünkü aslında bunlar geçici ve sahte şeyler.Ve sen de bunu görmeyip, hala saçma sapan şeyler yaşama konusunda ne kadar istikrarlısın!Hayat geçiyor farkında değilsin.Asıl yapman gereken şeyleri unutuyorsun ölümü unutuyorsun!'
'Hoppalaaaa..Şimdi nerden çıktı ölüm?Ne alakası var bu konularla?
'E konuşup duruyosun.Şimdi kendini geliştirmek iyi bi kitap yazmak istiyorsun mesela?'
'Evet bunu hep çok istedim.Şu an bunun için çok donanımsızım biliyorum ama neden olmasın?'
'Yazdın diyelim..O da yok olup gidecek?Seni kurtarabilceğini mi düşünüyosun bi kitabın?Ya da bu dünya için yaptığın herşeyin?'
'Çok karamsarsın..Herşey bu kadar da kötü değil.Yapmam gereken şeylerin bi çoğunu yapıyorum aslında.Yüce varlığı seviyorum,dürüst davranmaya çalışırım,adaletli de, ne bileyim...
'Sen de boş,gereksiz ve anlamsızsın.Sevdiğini zannediyorsun ama sevemiyorsun,hadi sorgula kendini kimi çok sevdin bugüne kadar?Zaten sevilmiyorsun daa..Daha sayayım mı??'

.
.
.
.
.
İşte böylee uzayıp uzayıp giden saçma konuşmalar.Şu an bi kesit göstermeye çalıştım.Gerçi bu kadar yazmakta istemiyodum ama alışmışım kendimi susturamadım yaa:)İşte bu ucu bucağı gelmeyen daldan dala atlayp süren iç hesaplaşmalardan korktuğum için susuyorum.Beni bundan koruyor susmak.(Tabi geçici olarak)
Gerçek anlamdaysa, dediğim gibi konuşmak isteyen tarafım iyice coşuyor, iyice kendini kaybediyor her olayda.
Ama yapabilsem biliyorum ki olumsuz deneyimlerin yerini olumlular alacak, ve ben geçmişe dönüp baktığımda şu günde yapamamıştım diye değil de bak geçen de yapmıştım diyebileceğim ve bunun verdiği güvenle yukarıda yazdığım tarz konuşmalara başlamadan kalkıp herşeyi halledip oturmuş, mutlu hissediyor olacağım:)

Hayatı yaşamak çok daha kolay ve eğlenceli olurdu heralde istediklerimi yapabilsem.Çünkü bu dediklerim öyle sadece sınıf ortamında ya da benzer yerlerde değil, basit durumlarda bile gerçekleşiyor.Yani mesela minibüsteyim, arkaya oturmuşum, sonra gelip yanıma iki,üç kişi oturmuş.Beni alıyor bi stres.'Üff' diyorum 'niye buraya oturdun ki şimdi?'Ya sen onlardan önce ineceksen?Ya şimdi sen inmek için kalktığın zaman insanları rahatsız edersen?Ya burdan geçmek, minibüsten inmek zaman alırsa, burdan geçerken ayağın takılırsa iki saatte inemezsen şoför;
'Hadi kardeşim napıyosun?' derse, insanlar 'öfff'lemeye başlarsa, ya birinin acelesi var da benim yüzümden geç kalırsa...'
Bu kadar düşündükten, kurduktan sonra o minibüsten nasıl iniyorum tahmin edebilirsiniz:)Görüldüğü gibi çok normal olan birşey benim için bi eziyete dönüşebiliyor.Dolayısıyla kendimi ezik,buruk,konuşmaya söz söylemeye hakkı olmayan birisi gibi,kendi iyiliğim için bile olsa ve en gerektiği yerlerde bile susarken,başkalarının rahatlığı için kendim rahatsızlık duyarken buluyorum.

Ve bu durum birçok şey için aynı.
Böyle yaşamakta keyif vermiyor ki insana!

2.Bildiklerimi ve düşüncelerimi ifade etsemm nolurrr?İlk önce ailemden tepki alırım.Yani bi çok konuda ayrı düşünüyoruz da..İlk önce ordan başlamak istedim.Tavır olarakta istediğim gibi davransam(istediğim gibi davranmak saygısızlık etmek değil burda),doğru bildiklerimi paylaşsam 'Sen ne diyorsun, sen ne bilirsin...?' gibi bi tavır ardından gelen öfke ve belki de ailede şu an sahip olduğum saygınlığı kaybederim.Babamla ilişkilerimiz bozulur filan filan..Dışardaysa yine aynı şekilde bilmediklerim ortaya çıkar,yanlış davranırım korkusu olduğuna göre beni, heralde yalnız kalmaktan mı korkuyorum nedir bilmiyorum ki rezil olmaktan?Bu konuda soru işareti bırakıyorum üstüne daha çok düşünmeliyim.Tam bi yargıya varamadım şu an.

3.Bunu yapmamı sadece kendim sağlayabilirim.Kendimi daha çok donanımlı hale getirmeli, hata fikrini de bi yana atıp hemen başlamalıyım işte.Baskın kişiliğim şu kontrol olayını abartmamalı, kendini çok sıkıp herşeyden korkmamalı ki rahat hissedeyim ,adımlar atarken rahat, huzurlu olabileyim.Bunun için de iç seslerimi kontrol edebilmeyi öğrenmeliyim.Bu da geçmişi serbest bırakmaktan geçiyor sanırım.Ana odaklanabilmeyi öğrenmeliyim.Sonuçları olayı yaşadıktan sonra düşünmeyi öğrenmeliiyim.Yani kafam rahat olmalı.Sorgulamalar bitmeli.

4.Benim bu dakikadan itibaren özgür hissedebilmem,isteklerimi, duygularımı bu dakkadan itibaren paylaşabilmem, konuşmak istediğimde çekinmeden düşünmeden(düşünüp düşünüpte vazgeçmeden hemen önce) konuşmaya başlamam lazım.Hemen bu dakkada.Çünkü hep yarın dedim 'Bugün sus kızım bak, şimdi zaten başın ağrıyo (vs.) yarın çok farklı biri olcaksın,çatır çatır herşey, seni kim tutabilir oooo filan..(yalan söylüyorum) ) Böyle her yarına atmamda bildim ki o yarın hiç gelmeyecek olan yarın aslında.O yüzden 'Yarın değil şimdi yapıcam!' diyebilmeliyim kendime.Hemen ilk karşılaştığım basit ya da zor ortamda kendimi gerçekleştirebilmek ve bunu her zaman yapabileceğimi bilmek beni bu konuda en iyi hissettirecek şey.


Şimdilik bu kadar.Yapmam gerekenler netleşiyor yazdıkça hakikaten..