[phantomm]

Allahımm ben de nereden başlayayım bilemiyorum:) Mert Abi saol sen de iyi ki varsın..
Ve sevgili shamanic..Bi kaç kere okudum yazdıklarını.Gerçekten kendimi buldum bu yazılarda.Yansıtma yasasını bu sene,geçen aylarda keşfetmiştim.Hayatımda sürekli irdelediğim bi konuda karar vermem gerekiyordu (ve hala da öyle bi karara varamadım) düşünüp dururken, kendi kendime yazılar yazarken, bak demiştim sen bu konuda ilerleme kaydememiştin,içindekini yenemediğin için yine benzer bir tavırla karşılaştın.Ve tavıra bak, aynı kendine davrandığın gibi.Sen kendini bile horlayıp aşağılamaya çalışmıyo musun sürekli?Kendini seviyor musun?Sevmiyorsun.Demek ki bu olaydaki kişi senin öğretmenin, sana herşeyden önce kendini sevmeyi öğretmeye çalışıyor, bilinçsiz şekilde belki de, hayat onu kendini geliştirmen değiştirmen için yollamış.Bu olayı bırak şimdi, kendini sevmeye başladığında herşey düzelecek...Bilinçsiz olarak böle düşünmüştüm ve bu forumdan bi kaç arkadaşta benzer şekilde düşüncelerimi onaylar biçimde konuşmuştu haberleri olmadan.Şimdi daha detaylı ve sağlıklı bilgiler edindim sayende.Güçlü olan olumsuz duygularım hayatımı yönetiyor.
Bu arketipler de bayağı tanıdık geldi:) Ama negatif arketipler, ben bunların etkilerini gördüm kendimde.Ve birçoğunun.Bağımlı çocuk,yetim çocuk,kurban,sabotajcı...Okurken 'Evet diyorum işte ben böyleyim.'
Mükemmeliyet hakkındaki görüşleriniz gerçekten çok doğru.Herşeyi herkese göre doğru yapabilmek için verdiğim çaba beni çabuk yordu:(Ve ben de boşlamaya verdim herşeyi.'Aman yaparım,daha zaman var,şimdi canım istemiyor..'Böyle böyle, ertemele bi yaşam tarzı haline dönüştü.Hep detaylarlara takılırım,insanlar asıl meselelere geçmişken ben hala başlama aşamasında olurum.Sonra tabi sıkılmak asıl meseleye odaklanmadan vazgeçmek..Ve bitirsen de memnuniyet hissedememek..
Ailemi suçlamak bunu bir kaçış yolu olarak görmek istemiyorum.Ama buna kaçmak için yıllarca sarılmıştım.Haklı ve ya haksızım bilmiyorum bu çok önemli değil.Ama bu düşünceden kurtulmaya çok çalıştım, doktora gittim konuştuk konuştuk...Bana onların yetiştiği şartlarla beraber düşünmemi,eğitim durumlarını kişilik özelliklerini vs. düşünerek yargılamamı söyledi.Diğer yazımda da belittim zaten bunu.Babanemi düşündüm babamı nasıl yetiştirmiştir?Bana sevgisini gösterememesini doğal karşılamaya çalıştım böylece.Ama kendisi de bu eksikliğin farkındaydı gözlemlediğim kadarıyla..Herneyse..Demek istediğim bunu suçlamaların ardı arkasının gelmeyeceğinin ve ne kadar suçlarsam suçlayayım, hatta bunu ebeveynlerim kabul edip benden özür dileseler vs. vs. benim sorunuma çözüm olmayacak.Sorunun ben de olduğunu biliyorum!Ve buna bana çok ağır bi yük yüklüyor:(Kendimi yönetmeye,kararlar almaya korkuyorum sanki.Ama artık bunları yenmeliyim,yeniyorum.Kendimle yüzleşmek,kendimle ailemle barışmak,hayatımdaki diğer insanlarla barışmak, kendimle ve çevremdekilerle sağlıklı ilişkiler kurabilmek istiyorum artık,abartmadan normal ölçülerde, kırmadan kırılmadan..
Mert Abinin yazdığı soruları kendime sordum.Sonra hemen hepsine genel bi cevap yazmayayım düşünür düşünür yazarım dedim ama yine mi kendimden kaçtım acabaa?:S O yazdıklarımı onun yazısını okuduktan hemen sonra yazmıştım.Diğerlerini de defterime cevapladım geçircem ama sorulara gerçekten kendi düşüncelerimle mi cevap veriyorum bilmiyorum:(Zaten bu konu beni her zaman rahatsız etmiştir.Yazarken de hissettmiştim hem.Yani bunları gerçekten değişmek isteyen tarafın mı söylüyor yazıyorsun yoksa değişmek istemeyen tarafın yine kaçmak için mi söylüyor diye düşünüyordum aralarda.Bu konuda gerçek hayatta da çok çelişkiye düşüyorum.Mesela birisi bir soru soruyor ya da gündelik bi problemle karşılaşıyorum diyelim.Hep aklıma iki cevap geliyor.Hangisinin doğru olduğunu düşünüp duruyorum.Sonunda ya hiç konuşmuyorum ya da söylediğim şeyden pişman olup 'Aslında ben gerçekten öyle düşünmüyorum niye onu söyledim ki?' diye yakınıyorum.Ya da bi tepki koymam gerektiğinde,iki kişi kavga ederken hangisinin tarafında olacağımı karar verirken.. (Diğer soruların hepsine topluca bi yanıt yazıcam hem de direk, ilk aklıma gelenleri.)
Bir de takıldığım başka bi nokta var.'Özel' olmak 'özel olabilmek'.Herkste bu duygu var mıdır?Ben de bu fazlasıyla var maalesef utanarak söylüyorum:( Evet ben bundan hep utandım.Bi yandan içten içe bu duyguyu hissedip bana bunu yaşatan olay ve kişilere yakınlık duyarken, diğer taraftan bu duygumdan utanıp onu hor görüp ezmeye çalışıyorum.Göz önünde olmak,herşeyi yapabilip beğeni toplamak,herkesin sevgilisi olabilmek istiyor bi yanım hep:( Buna da engel olamıyorum maalesef.Kıskançlıklar geçiriyorum ama bu belli olacak diye ödüm kopuyor!Çünkü böyle olmak istemiyorum.Herkesin iyi yönlerini yürekten alkışlayabilmek,arkadaşlarımın başarılarında onları yürekten kucaklayabilmek mutluluklarını gerçek anlamda paylaşmak istiyorum!!Bunun için, tuhaf gelebilir ama en çok sevincimi gerçek anlamda paylaşabilen arkadaşlarımı severim.Birgün güzel olduğumda içten bişekilde bunu ifade edebilen arkadaşlarım özeldir benim için..Yani kötü gün dostları aramamışımdır pek çok zaman, çünkü kötü zamanlarda üzüntünüzü gerçekten paylaşan ya da paylaşmayan birileri elbette geliyor yanınıza belki meraktan belki başka nedenlerden..O an zaten hep sizi kimsenin anlamadığını düşünürsünüz, karşınızdaki dünyanın en melek kalpli insanı bile olsa sizi olumlu düşünmeye itse o anki acıyla 'aman sen ne anlarsın! derdi çeken benim..' dersiniz büyük ihtimal.Olumlu düşünmeyi bilen bi insansanız da zaten kendiniz halledebilirsiniz, herşeyin üstesinden gelebilirsiniz kendi başınıza.Böyle işte.O yüzden artık 'ben sıradan ama mutlu bir insanım' diye telkin veriyorum kendime bilmem doğru mu yapıyorum.'Özel' bir insan olduğunuzu düşündüğünüzde taşıdığınız yük çok ağır oluyor çünkü.Kendinizi kraliçe zannederken, çevrenizdekilerin başınızdaki koskaca altın tacı görememeleri!,masanın baş köşesine sizden önce birilerinin oturup siz gittiğinizde bırakın kalkıp size selam durmasını yerinizi size devretmemeyi aklından bile geçirmemesi,siz ve sizinle alakalı şeyler dururken bir cariyenin(!) hayatının,yaptıklarının,güzelliğinin vs. dikkat çekmesi oldukça keder,gam yüklüyor insana..:) Şu kimsenin görmediği tacımdan tahtımdan kurtulmak istiyorum artık:)
Sevgili shamanic, emeğin için teşekkür ederim.Belki yazıma yansıtamasam da gerçekten çok bilgi verici,dünya görüşümü geliştirici bilgiler edindim sayende.İyice içselleştirmek ve kafamda oturtmak için bir kaç kez daha okuycam.
Ve verdiğin olumlamaları ayna egzersizi yaparken kullanıcam.Eminim ki çok faydalı olucak.Çok teşekkür ederim.


Sevgiler, saygılar..