 Şükürler olsun ki sadece kendi düşüncelerimi yüneten olmaya çalışıyorum.
Ne çok şey düşünüyoruz. Durmaksızın, hep aynı şeyler... Gün boyunca tekrarlanan anlamlı anlamsız yüzlerce
konu. Yeni bir şey yok! Onları fark eserek izlemeye çalıştığımda nasıl, ne zaman o düşünceye takıldığımı dahi
anlayamıyorum.Bu gerçekten çok yorucu. Artık bunun bilincindeyim ve düşüncelerime direnmiyorum. Onlardan
dolayı kendimi suçlamıyor,yargılamıyor, eleştirmiyorum. Sadece onları bilmek yetiyor. Düşüncelerimi yönetebile-
ceğimi hissetmek beni güçlü kılıyor. Onların kölesi değilim.
Bizi yoran çabalardan biri de, Diğerleri ne düşünüyor acaba sorusu. Aklımızdaki kalabalıkla beraber başka insanların
düşüncelerine ilgi duymak ve denetlemeye çalışmak insanı tüketiyor. Üstelik, onlara etki etme şansım hiç yokken.
Sonunda anladımki ben, sadece kendi düşüncelerimi yönetebilirim, başkalarınkileri değil! Şimdi bunun büyük bir
özgürlük olduğunu biliyorum.
Zaten düşünce nedir? Duruma, zamana, yere, kişiye göre değişen ve geçici olan görüşler...
Ne var ki çoğumuz düşüncelerimizin sadece kendi görüşlerimiz olduğunu unutup, evrensel gerçek diye ortaya
koyuyoruz. Sonra daherkesi bu gerçek doğrultusunda düşünmeye davet ediyoruz. Bunun farkında olmadığımız için
ilişkilerde büyük problemler yaşanıyor.
Sonuç olarak kendime fayda sağlayacak şeylerin ne olduğunu en iyi ben biliyorum, diğerleri değil. Yaşamımı
yönlendirebileceğim sevgi dolu düşüncelere ihtiyacım var. Bu gücün sınırsız bir kaynak olduğunun farkındayım,
onları eylemlere dönütürecek enerjiye sahip olduğumun da.
Çünkü beynimin yöneticisi benim. Yaradan'a şükürler olsun. |