 Şükürler olsun ki duygusal bağımlılıklarımdan yavaş yavaş kurtuluyorum.
Bağımlılıklarımla mutlu olamadığımı, sonunda anladım. "Yeterince iyi değilim" duygusu ile tutunduğum
alışkanlılıklarımın bana suçluluk duygusuyla geri geldiğini gördüm. Her defasında, bu son diyerek yeniden
başa döndüğümde ise kendime olan inancım ve güvenim azalıyordu.Duygusal bağımlılıkların giderek
davranışsal ve maddi bağımlılıklara dönüşmesi ise kaçınılmazdı.
Sonunda anladım ki olumsuz alışkanlık, yerine başka bir alışkanlık koyarak değiştirilebilir. Ben de öyle yaptım.
Ne olursa olsun duygularımla başedebileceğimi bilmek zorundaydım ve tüm duyguların geçici olduğunu da.
Acılarımı yaşamalıydım. Hayal kırıklıklarımı... Öfkelerimi... Kızgınlıklarımı... Her ne varsa. Yaşadım! Hâlâ
yaşıyorum. Ve kendimi yeniden güçlendirmeyi öğrenmeye çalışıyorum. Eğer istersem yeterince iyi olabileceğimi
biliyorum... Bunun için başkalarının beni onaylamasına ihtiyaç duymadığımı kendime gösterdim. Bağımlılıklarımın
beni sınırlamasına izin vermiyorum. Elbette, bu kolay değil ve değişim için sabretmem gerekiyor. Zaman zaman
yenilebilirim de. Ama beni kontroldan çıkaran olumsuz duygularıma şimdi korkmadan bakabileceğimi biliyorum.
İyi bir yaşam için bununla başa çıkabilecek güç benim içimde. Kendime güveniyorum.
Yaradan'a şükürler olsun ki bağılılıklarımın her geçen gün azaldığını görüyor ve özgürlüğe açılan kapıdan
geçerek yürüyorum. |