[skorpy]

BEN ve PANİK ATAK

Panik atakla 2006 yılında tanıştım.Hayatıma girmesi bir kasırga gibi oldu.1 Haziran günü yataktan kalkamamakla başladı.Kendimi bir an hastanede bulmuştum.Bir anda yataktan çıkamaz hale gelmişti hayatım.Düğünüme 3 ay kala böyle bir şeyin başıma gelmesi beni çok korkuttu.Günler geçiyordu ve ben doktorların vermiş olduğu ilaçları kullanmaya başladım.İlaçların kullandıkça sanki daha çok yerin dibine batıyordum.Her gün beyin kanaması her gün kalp krizi geçiriyordum sanki.

Bu arada düğünüm olmuştu.Ve ben ilaçlara tam 5 ay devam ettim.Beş ay sonunda ilaçların da vermiş olduğu kendimi iyi hissetme duygusuyla bu mücadeleyi yendiğimi sanarak ilaçları bıraktım.İlaçlarımı bıraktıktan sonra yaklaşık bir yada iki ay sonra başladığım yere geri döndüm.Bir gün 1 Haziranda yaşadığım sıkıntıyı mide bulantısı baş dönmesi,çarpıntı,titreme yeniden üzerime gelmeye başladı.Günler geçtikçe tekrar tekrar yaşamaya başladım.O kadar çaresizdim ki “neden ben?”sorusuyla kıvranıyordum adeta.


Sonra bir gün bir vesile ile psikologumla tanıştım.İlk önce terapinin ne kadar işe yarayabileceği konusunda kaygı

doluydum.1.seans 2.seans 3.seans hep böyle soru işaretleri ile geçiyordu benim için.Bir yandan yapmam gereken şeylere adapte olmaya çalışırken bir yandan da acabalar hep beynimi

kemiriyordu.Yaşam o kadar anlamsızlaşmıştı ki evliliğimin ilk günlerini kabus gibi geçiriyordum.


Önce Panik atağın ne olduğunu anlamaya çalıştım.Ama bu süreç hiç kolay olmadı.Sanki her gün ölüm fermanım yazılmışçasına son günümmüş gibi tedirgin bir ağ örmüştü her yanımı.Panik atağın ne olduğunu öğrenmek gerçekliğinin ölümle ilgili bir bağlantısı olmadığını bilmek bile biraz olsun içimi rahatlatmıştı.Tabi ki bende tüm panik ataklar gibi atak zamanında bu mantığı kullanmayı ilk önceleri hiç başaramadım.Çünkü o an ölüp ölüp diriliyorsunuz.Üzerinizden bir kamyon geçmiş gibi oluyor.Kalbiniz sanki duruyor beyninizden ılık ılık kanlar akıyor, eliniz ayağınız tutmuyor,nefesiniz daralıyor,kalbiniz yerinden çıkacakmış gibi çarpıyor.Bunları belki binlerce kez yaşadım.Belki defalarca acile gidip testler yaptırdım.Hiçbirinde de vücudumda herhangi bir rahatsızlığa rastlanmadı.Ama bunu kabullenmek istemiyordu beynim.sürekli diretiyordu.”Sen hastasın bugün öleceksin bugün son günün acı çekerek öleceksin. ” hep bunları fısıldıyordu bir yandan.Sonradan bunu benliğimin söylediğini öğrendim.Benlik bir sinema ekranı gibi bütün gün bana bu olumsuzlukları yansıtıp beni kandırmaya çalışıyormuş meğerse.Bunu öğrenmem bile ataklarımı biraz olsun azaltmıştı.Sabırlı olmam gerektiğini öğrendim ve zor da olsa sabretmeye çalışıyordum.Bu süre içerisinde psikologumun vermiş olduğu alıştırmaları yapmaya başladım.


Ölüm korkusunun beynimde farklı bir şekilde algılanıp vücuduma sürekli uyarı vermiş olduğunu öğrendim.İlk iki aydan sonra ataklarım belli bir düzey azalmaya başladı.Terapimi hiç ihmal etmiyordum.Psikologumun söylediklerini de yapmaya özen gösteriyordum.Bu süre zarfında hiç ilaç almadım.Bazı çok korktuğum durumlarda eskisi gibi olmasa da acile gittiğim günler de oldu.Ama bunlar parmakla sayılacak kadar aza inmişti.Kendi kişiliğimi öğrenmeye başladıkça daha da özgüven sahibi olmaya başlamıştım.Hayatla olan mücadelemin korkularımın yersiz olduğunu öğrenmeye başlayınca farklı bir pencereden bakmaya başladım.Eşimle olan ilişkim bu rahatsızlıkla birlikte bozulmuştu onun birden daha da iyi gittiğini görmeye başladım.İnsan psikolojisinin ne kadar karmaşık ne kadar inanılmaz şeylerle dolu olduğunu öğrenmeye bir benliğin vücudu nasıl etkilediğini neler yapabileceğini her şeyin beyinde başlayıp beyinde bittiğini görmeye başladım.Bunları öğrenmek inanılmaz bir şeydi.Normal insanlardan kendimi farklı hissetmeye başladım.Benliğimin her gün bana yalan söylediğini bilerek onunla karşımda bir insan varmış gibi konuşmaya başladım.Bu konuşmaları yapmaya başladığımda ataklarım biraz azalmıştı.Ancak ona karşı gelmeye başlayınca sanki benimle savaşa girmişçesine daha da üzerime geldi.Sonra bunların normal olduğunu ve benliğimle mücadele etmeye çalıştığım için kendini üstün çıkarmak için vücudu etkilemeye çalışmaya başladığını öğrenince içim rahatladı.Demek ki son demleri yaşıyormuş diyerekten daha da üzerine gittim.O bana her gün öleceğimi atak geçireceğimi hatırlatıyordu bense ona yalancı olduğunu bildiğimi söylüyordum.Beynimde iki insanın kapışması vardı adeta.Bu inanılmaz bir şey aslında.Beynin insanı nasıl komuta ettiğini öğrendim.Ve onu nasıl komuta edebileceğimi.Bir çok insan için bu saçma gelebilir.Ama bence bunları bilmeyen kişiler çok eksikler.Bazı zamanlar sabrım tükendi ve pes etmek istediğim anlar bile oldu olmadı değil.Ama eşim hep yanımdaydı.Ve her seferinde bana güçlü olduğumu pes etmemem gerektiğini hatırlattı.Ve ataklarım şu anda bitti.Ara ara heyecanlandığım zamanlar oluyor.Ama bunların süresi saniyelik.Çünkü artık benliğime ben hakimim o bana değil.Bu yüzden onun beni etkilemesine izin vermiyorum.Panik ataktan ilk önceleri nefret ediyordum.Neden beni buldu neden ben diye hep soruyordum.Ama farklı bir bakış açısıyla bakınca onun benim önüme sunulmuş bir fırsat olduğunu görmeye başladım artık.Diğer insanlardan farklı olduğumu öğrendim.Erken yaşta kişiliğimi bulmam için bana verilen bir armağan panik atak bunu görmeye başladım.Bu çok güzel bir duygu aslında.Panik atağı sevmeye başladım.


.İnsanlarla empati kurmaya başladım.Eskiden çevremdeki kişileri çok umursamıyor ve bencilce sadece kendimi düşünerekten adımlar atıyordum.Şu anda onların ne kadar değerli olduklarını anladım.Onları değerli kılan çok şey varmış aslında bunu gördüm.Çevremde bir çok kişinin aslında beni ne kadar sevdiğini gördüm; önceden bunlara gözüm kapalıydı, görmek istemediğim için görmemişim.Ama artık hayata çok farklı bir bakış açısına sahibim.Panik atakla mücadelem yaşadığım müddetçe olacak.Çok göz yaşı döktüm panik atak için.Ama göz yaşlarıma sonunda değdi.Kendimi daha çok sevmeye başladım.Hayatın güzelliklerini görmeye başladım.Bunların hepsi panik atağın değdirdiği sihirli değnek sayesinde oldu.Bir zamanlar nefret ettiğim panik atağı artık seviyorum.Çünkü milyonlarca kişi arasında seçilmiş biri olduğumu fark ettim.Eşimle aramdaki soğukluk aniden yok oluverdi.Dediğim gibi panik atak aslında aniden hayatımı değiştiren bir sihirli değnekti.Ve ben bunu sabrım sonucu gördüm.Tüm panik atakla tanışmış olan kişilere seslenmek istiyorum bende ondan nefret ediyordum.Ama görmem gereken şeyleri görünce onu artık çok seviyorum.Bana psikologum “Panik atağı çok seviyorum” dediğinde yüzüne şaşkınlıkla bakmış “bense nefret ediyorum “ demiştim.Ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyorum.Ben ilaçsız beynimle bunu yendim.Yani benliğimin vücudumu yanlış yönlendirmesini.Beynimde oluşan yanlış olumsuz düşünceleri öğrendim ve onları düzeltmek için azmettim.Hala daha benliğimle konuşmaya devam ediyorum.Artık onun sesi eskisi gibi değil.Beni etkileyemiyor.Sesini kıstık çünküJ.Hayatım boyunca da konuşmaya devam edeceğim.Yaşamın gerçeklerini görmek çok güzel bir duygu.Eminim benim gibi sizde buna sahip olabilir ve panik atağın dezavantajken avantaja dönüştürebilirsiniz.Emin olunki bu sandığınız gibi imkansız değil.Bende imkansız diye düşünüyordum çünkü.Hastalandığım ilk günün üzerinden 1 yıl geçtiği gün benim terapim bitti.Ve ben bir yılkinden çok çok daha iyi ve bambaşka bir kişiliğe sahip bir insandım.Buradan yanımda olup bana bu konuda destek olan eşime teşekkür ediyorum.Ayrıca en büyük teşekkürü de bana doğru yolu bulmamda ve bu rahatsızlığı yenmemde inanılmaz emeği olan Dilek Hanım’a sonsuz kez teşekkürlerimi sunuyorum.


Bunları okuduktan sonra bir umut ışığı oluşacak içinizde sonra bir atak geçirince burada yazanları unutacaksınız.Korkularınız yeniden başlayacak (Bunları çok iyi biliyorum bende aynılarını yaşadım) Sizden tek ricam bu yazdıklarımı tekrar tekrar okuyun.bir hafta arayla okuyun bir ay arayla okuyun ama okumaya çalışın.Şundan emin olun ki bir gün siz de panik atağı çok sevecek ve bir gün siz de diğer insanlardan farklı olduğunuzu hissedeceksiniz.Beyninizle ilgili gerçekleri öğrendikçe ona hakim olmaya başarınca sizde harika bir duyguyla yaşama bakacak , farklı gözlüklerle hayata görmeye başlayacaksınız.

Unutmayın her şey beyinde başlar ve beyinde biter….

alıntıdır http://benveoteki.com/index.php?opti...d=55&Itemid=89