Bilinçaltı Öykülerim Rüzgarın aklında ne ben ne de aşkım kaldı.Hepimiz savrulduk biyerlere.herkes kendiyle meşkul.Zamanında aşık olduğum sahıs da.
Ben çok mutluyum.Israr ediyorum.Aşık değilim ama hayatımda hiç olmadığım kadar mutluyum.Kocamın çoraplarını toplarken seviceğem geliyo onları bile.Onu o kadar çok seviyorum ki...
Bebeğim, bitanem, tatlım benim... Bana aşkın verdiği nahoşluk ile bişey yaptırmaya zorlamıyo, üzülmüyorum, sadece mutluyum, huzurluyum....Kendimi bir bebek gibi hissettiriyo bana, sevildiğimi hissettiriyo. Ben de ona hissettiriyomuşum. Bunu duymak ve hissetmekten daha yüce bi duygu tatmadım...
__________________ Uçurtmalar, rüzgar kuvvetiyle değil, bu kuvvete karşı uçtukları için yükselirler... |