[keskin38]

Merhaba phantom. Seninle meslektaşız

22 mart tarihli cevaplarını okurken agzım acık kaldı sankı. Az evvel sanemceye de soyledım. Bu cevaplar sankı benım cevaplarım. Kendım yazsam bu kadar dogru dokemezdım dıye dusundum. Merto' nun değerli ve anlamlı sorularına hep cevap aradım kendımde. Fikirde cevaplar hazır ama yazıya dökemedim. Günlüğümde paylaşamadım nedense. Kendimi o kadar net anlatamıyorum ben. Bu benim eksikliğim farkındayım ama yenemıyorum işte. Bılgısayar basında her soruya cevap verıyorum ve bakıyorum senın cevaplarınla aynı frekansta. Ya bu kadar olur gercekten...

Kendime itiraf edemediğim, etsem de arkasına saklandıgım gerceklerle yüzleştim bu sayfalarda. Ruh halim değişti birden. Yaklasık 2-3 haftadır hep olumlu olmaya çalışıyorum, olumlamalar yapıyorum ve ınanıyorum. Şimdi farkettim ki aslında kendimi kandırmısım. Aslında içimde hiç de olumlu değilmişim. Aslında korkularım, endişelerim, eksikliklerim hala kaya gibi duruyolarmıs. Farkettim ve çöktüm sanki....

Offff.....

Benim en büyük sıkıntımın KPSS oldugunu düşünüyorum. Sanki onu aştıgımda herşey yoluna girecek, rotamı çizip mutlu mesut yasayacagım hayatı. KPSS resmen dönüm noktası olacak bende. Bu sene 4. girişim olacak ve artık utanıyorum Her sene çalışma azmim azalıyor, ben bunları biliyorum deyip savsaklıyorum. Ertele ,ertele, yumurta kapıya dayanınca da panik, endişe akabınde de basarısızlıkBütün bunlara sebep sistemin yanlışlığı. Bu sistemi kabul etmiyo beynim. Değiştirmeye de olanak olmadıgı için sürükleniyorum peşinden. Her sene sınav sonuclarının acıklandıgı tarıhlerde cevremden gelen sorulardan, ücretli öğretmenlik yaptıgım okullarda personel ile tanısırken " Aaaaa! ücretlimisiiiin? " derken yarım yamalak tokalasan ellerden, öğrencilerimin ve velilerimin " Siz gerçek öğretmen misiniz? " sorularından ve içimdeki " Sen beceriksizin aptalın tekisin " diyen sesten bıktım artık