ben küççük çocukken kardeşimi pek bi severdim.o kadar cok severdimki , benim kirpiklerim upuzuuun iken, onun kirpiklerinin kisacik olmasına gönlüm el veremezdi.ve pratik bilgilerim eşliğinde masum ve abla sozunden hic cıkmayan kardeşimide ikna ederek birgun onun kirpiklerini ucundan azcik kesmeyi denedim.başarılı bir kesimden sonra bir an önce uzamasını dileyerekten ve de dua eder iken önemli bilimsel bir ayrintiyi gözden kaçirdiğimizi nerden bilebilirdik?
oysa biz enerjik ve umutlu kücücük sevimli kardeşler idik..
israrla kerdeşimde bir acayiplik olduğunu söyleyen fekat bunu keşfedemiyen annemin sabah çiğlik atmasıyla irkildiğim güne kadar hersey cok güzeldi.
ben ise battaniyemin altinda derin uyku modlarında sanki cığlığı hiç duymamiş ve asla duymayacak olmanın dileğiyle titreyerek yatarken hışımlan uyandırıldım.
kardeşimin canım gözleri kirpikler azaldığından çapak üretimini arttırmış ve sabah uyanmasına rağmen gözleri uyku modunda yapışık kalmaya devam eder olmustu. zavallıcım çapaktan yapişan göz kapaklarını açamamiş idi.
ben de üzüldüm tabi. ama nafile dayağı yedik..
ogun bugundur sac kesilince uzar teorisini başka hiç bişeyde kullanmam.
yıl 2008 kardeş 30 yaşında konu açilsa kazara (allahtan açılmıyor)kirpikler nedense hep benim yüzünden boyledir.
halbuki gerçekten gürleştiler.ama siz denemeyin.
