bu ornish denen adamı çok sevdim baya güzel lafları varmış...ben de bi kaç gündür yogun olarak bana atılan sivri ve derin kazıkları düşünüp durmaktaydım...hatta intikam planları yaptıgım dahi dogru...nası affedicem bunu yapmam lazım,iyice bogmaya başladı beni bu durum...derin nefes almakla başlayayım...
..bi gazete manşeti aklıma geldi..kocalarını öldürüp hapse giren kadınlar için şöyle bi başlık atılmıştı:mutlulugu degil haklılıgı seçtiler..
ben mutlulugu seçiyorum...herşey bi sınav degil mi zaten,burda bulunmamız biryerleri işaret etmiyor mu...yahu nası olcak bu affetme işi??