taktım bu yazıya,çok güzel ayıltıyor insanı..kendini hayatını nihai dger olarak benimsemekten bahsediyo..işte ben bunu öyle ıskaladım ki..okudukça anlıyorum..biraz bencil olmak lazım,rasyonel olmak için...hep başkalarını ilk sıraya koyarsan...yandın gitti...en iyisi orta yol galiba...çünkü hayat acımasız.bir de böyle bi gerçek insanın gözününb içine girerken napıcan kızım her hal ve şartta ve ahvalde mutlulugu...
