Alıntı:
| etterna_ Nickli Üyeden Alıntı
civanx'in yaşadıkları bana çok tanıdık geldi.Sanki eskiden kalma birkaç kare canlandı gözümde.Seni çok iyi anlıyorum belki senin kadar değil de ama inan yakın şeyler yaşadım çocukluğum ve gençliğim boyunca.Ben çok şanslıydım belki sana bakınca.Çünkü benim aile büyüklerim kalabalıktı ve bana sahip çıktılar,okuttular.büyüttüler ama gördüğüm ve yaşadığım şeyler hala aklımda ve hayatım boyunca da aklımda kalacak,davranışlarımı etkileyecek vs...
hep mutlu bir aile özlemi çekmiş olmak çok tanıdık bana da.başkaları yetmiyo çünkü anne ve en önemli babanın yerini (bir kız çocuğu için) hiç bir şey doldurmuyo.ama sevgili civanx zaman hani derler ya "zaman en iyi ilaçtır" diye.Gerçekten doğru.Yaşananlar,aileni tanıyan insanların soruları, ilgilenmeleri,acımaları vs...bir müddet sonra bir bakmışsın ki sen ailenden ayrı,ayakları üzerinde duran bir bireysin ve herşeyle baş edebilirsin.onların (ailenin) davranışları hayatını negatif etkiliyorsa unutmayı yeğliyorsun.
Benim de annem çok üzüntülü günler geçirdi.Ben uzun yıllar boyunca anneme üzüldüm,acıdım,belki kızdım bile neden çekti,bize de yaşattı bunları diye,Neden güçlü olmadı...
bir müddet sonra annemin bana ve sevgiye ihtiyacı olduğunu anladım(yıllar sonra).o da insan hatalar yaptı, kaçacağına katlanmayı yeğledi. Bunları düşünmeye başladığım an hayatımın büyük bölümünü annemi mutlu etmeye çalışarak geçirdim.Hiçbir şey için geç değildi.Annem 5 belki 6. kez p.a. krizleri geçiriyodu.o kadar ilerlemişti ki şizofreniye doğru gidiyodu.
İşte o an güçlü olmaya başlıyosun.omuzlarında o yükle yaşayamıyosun.
Evet fatura bize çıkıyo CivanX. bunun bir sebebi vardır belki de yaşadığımız kötü şeylerin mükafatını görürüz bir gün.
Sevgi dolu ailelerde yetişmiş insanların bizleri anlayamaması doğal.Hiç bir zaman kin duyma sadece hayatının geri kalanını düşün. super |
neredeyse kardeş gibi olaylarımız benziyor diyebilirim. coğu konuda haklısın. tek farkımız cinsiyetlerimiz ve annelerimizin ayrı yollar çizmesi. evet benim annem gitme yolunu seçti ama bu biraz geç oldu denebilir. tabi annemi bu konuda asla suçlu sayamam. çünkü babam güçlüydü, makam sahibi bir insana nasıl kafa tutabilirsiniz. ama annem onuruyla gururuyla bizi korudu. şu an aklımın yerinde olmasının tek nedeni annemdir. ün. okumamın ve kazanmamın tek sebebi annemdir. bundan dolayı anneme suç bulmak demek benim için aptallığın ve deliliğin son doruk noktası olur. benim annemde psikolojik tedavi kısmende gördü. baba dediğim insan ona insomnia hastalığını verdi. tedavi oldu artık rahat uyuyabiliyor.
bana gelincede cok kritik bir noktadayım. maddi yönden rahatlamamız için okumam şart. derslerimi vermem şart. birde kilo sorunum cocukluğumdan beridir hep başımda. evet obezite hastasıyım ben, ama allaha şükür fiziki yönden rahatım tansiyon kalp vs. gibi hastalıklar beni daha ele geçiremediler :) ancak anlarsınız ki psikolojik yönden olumsuz bir etkisi üzerimde. şimdi bu telkinle beraber iyi bir programa girdim, inşallah bu ilk illeti başımdan atacağım. babam her aklıma geldiğinde onu öldürmek isteği geliyor "bunu engellemek elimde değil". ama benim kurtuluşum 2 noktada olacağını cok net birşekilde biliyorum. kilolarımı vermek ve ün. bitirmek. bu ikisini bitirdiğimde bu sitenin adı gibi hayatım değişecek, bunu biliyorum.
bazı kardeşler abiler ablalar bu yazılardan benim psikolojik sorunum olabilir ihtimalini doğurabilirler. haklılarda bu konuda. ancak Allah'a ve anneme şükür hiçbir psikolojik sorunum yok. insanlarla iletişimim cok iyidir ve arkadaşlar arasında sevilirim (bazıları sevmeyedebilir :D). hiçbir ruhsal sorunum yok ama içimde dediğim gibi yaralar var, bu yaraların tedaviside intikamla mümkün. intikam benim için gidip o kişiyi vurmak, asmak, kesmek olmadığını cok iyi biliyorum. ondan intikamımı onun istemediği birşey yaparak alacağım. güçlü olarak. hayatta başarılı olarak. para mal mülk sahibi olarak. her yünden güçlü olarak. aslında bu bana ters bir yöntem. benim hayattan en büyük temennim bir evim mümkünse bir eski araba ortalama bir işti. ancak olan olayların neticesi beni cok değiştirdi. sorun şu an benim için geçmiş veya gelecek değil. benim geçmişteki olayları sormamı bir yana bırakın baba dediğim kişinin hala benimle uğraşmaya devam etmesine bakın. okulumdan attırtmaya çalışıyor. polis kararlarıyla hiçbir suçum olmadan beni karakollara çağırttırıyor "polis değildir babam". görüştüğüm baba tarafından akrabalarımla ve en cok sevdiğim amcamla aramı bozmaya çalışıyor. hala beni yoketmeye çalışıyor. ancak bilmiyorki ben yok olursam oda yok olacak. ben burada maddi sıkıntılarla okurken kendileri , sanırım 27 mi 28 mi neydi?, yaşlarında bir hanımla evlenip düğün fotoğraflarını bize yollayabiliyor.kendileri 52-53 yaşlarında düşünün. onu kıskanmıyorum hatta gelecek hayatında bana bulaşmasında gitsin cumhurbaşkanı olsun bile diyorum. ama o beni bırakmıyor. o bırakmayınca içimdeki kinde beni bırakmıyor. özelliklede anneme yaptıkları benim içimi acıtıyor. ama eni sonu öcümü alacağım ve bunun yolunu sadece Allah, kader ve babam belirleyecek.
biraz içimi dökme gibi oluyor biliyorum ve bundan dolayıda özürlerimi sunarım sizlere. işte benim dünyam aşşağı yukarı bu. daha cok şeyler yazmak isterim ama sayfalar yetmez...
bazen aklıma şu soru takılır "ölmek mi? iyi öldürmek mi? yoksa sadece yaşamak mı?".
etterna sanki kardeşimmiş gibi beni anladığın için teşekkürler.
lerzan sanada biraz sert çıkıştıysam veya sen öyle birşey hissettiysen kusura bakma. sanada içten teşekkürler dilerim.
Saygılarımla. CivanX .