[burukan]

Ben de içimden gelen birkaç şeyi ekleyim aklıma birden gelenleri...
Anlık gelenleri yazacağım imlalara dikkat etmeyin lütfen :)

Zaman;

Bir o kadar herşeyin ilacı...
İnancına göre biçimlenebilen oyun hamuru misali...
Aslında o bizi değil biz onu yönetiyor ve elimizde tutuyoruz da haberimiz yokmuş...
Ne yapmamız gerektiğini biz ona söylüyor ve her yanlışımızda da tekrar onu suçluyormuşuz...
Bahanemiz o oluyor Ne doğru yer...
Ne de doğru zaman...
Doğru ya hep suçlanacak birisini ararız...
Zamanı suçlarsak nasıl olsa o da bizi suçlamaz diye düşünürüz...
Ama içten içten o da suçlar...
İleride döner herşey tekrar gelir ''BEN'' kavramına suçu atarsınız...
Ama halbuki gerçek bahanemiz esas olan BENLİK...
İçimizdeki BEN'i yöneten esas BEN...
İşte onu unutmayarak ona seslen...
Seni senden daha net duyan birşey yok çünkü...
Daha iyi anlayabilen ve anlatabilen de yok...
Göremiyoruz...
Bakmıyoruz ki görelim...
Sadece göz gezdirmişiz hayatımıza...
Sanki şiir okur gibi okuyup köşeye attığımız değersiz yaşam formundan ileriye gidemeyeceğiz...
Zamana atarsak suçu BEN'i göremeyecek onunla konuşmayacak...
Ona dokunamayacağız...
Elimiz kesildiğinde kendimize Ah canım demek ne kadar saçma geliyor değil mi...
Aslında değer kavramları oluşmadığından kaynaklanıyor bu...
Halbuki detaylara çok gömülmüşüz...
Ne etrafımızda uçan kuşu görmüşüz ne de kendimizi...
Unutmak hatırlamak kadar kolay...
Biraz zorlasak...
Işığı görüp kör olmadığımıza...
Sesleri duyup sağır olmadığımıza...
Ayaklarımızın ve ellerimizin olduğuna...
Evet sadece ayak ve ellerimizin olduğuna...
Şükretmek...
Yapılan hataları da sanki kardeşinin üzerine atıyormuşcasına...
Zamanın üzerine atmamak suçu...
Tam tersine...
Doğru olanı yapmak...
Kuş uçarken hata yapsa...
Suçunu senden mi bilmeli...
Yoksa kendinde mi aramalı...
Olaylara şekili zaman değil...
İnsan verir...
''Ben'' verir...
Gerisi zaten kader...
O zaman ne yapmalı...
Bir şeyi doğru zamanda düşünerek yapmalı ki...
Suç sonradan o zavallı zamana gitmesin tekrardan...
Ah keşke o zamanda olsaydım demeden herşeyi yapmalı...
Ya da yapmak istemediklerimizi yapmamalı...
İşte bütün olayların bütünü bu...
Zaman sensin...
Şekil veriyorsun çünkü...
Onunla oynuyor ve tekrar tekrar onu suçluyorsun...
Sana göre tam zamanında yapmaya çalışmak yerine...
Yapmaya adım atmak yerine...
Ya da yapmak yerine...