 Ynt: Ben küçük bir çoçuk iken..........
AYŞE TEYZENİN ERİKLERİ..
biz daha doğmadan dikilmiş bahçemize yiyeceğimiz, meyvelerin ağaçları..her şey ama herşey vardı bahçede...anacığım mahalle çeşmesinden kova kova su taşıyıp sulamış yetiştirmiş..hepsini sevgiyle diyemiyorum...nefret etmiş o, su dolu kovaları taşırken meyvedende bahçedende ..olsun...biz kendimizi bildiğimiz zaman ağaçların tepesindeydik...dedim ya bahçe büyük ve içinde sebzeden meyveden bol bir şey yok..bahar gelip çilekler olmaya başladığı zaman halacım en iri çilekleri yaprakların altına gizler olgunlaştığında ise..herkesten gizli bana yedirirdi... komşumuz ayşe teyzenin bahçesinde bir erik ağacı vardı mübarek her yıl hem kendi sahibini hemde komşuları doyururdu..erikler yeşil yeşil olduğunda ayşe teyze başlardı bizden tarafta olan dalları sallamaya. o dal bizim, yani komşunun hakkıydı...bahçemize erik yağardı...amaaa.. onun kiremitlerini kıra kıra çıktığım çatısından uzanıp çaldığım eriklerin tadı hala damağımda...mekanı cennet olsun..kiremitler tıkırdadığında bilirdi..benim erik hırsızlığı yapacağımı...öksüzüz diye sesini çıkarmazdı..yağmurlar başladığında ise her yıl damı akardı evinin, kiremitler değişinceye kadar damlayan suları leğenlerde toplardı...o fakirliği değilde o, hatır saymayı, özlüyorum... |