Ynt: Defduru'nun Güncesi Birşeyler yapmam gerekiyor. Hayatı kaçırıyormuşum gibi geliyor. Şu anda evde olmak kızlarımla ilgilenmek beni mutlu ediyor. Daha doğrusu anne olan tarafımı mutlu ediyor. Fakat içimdeki diğer ben birşeylere hasret. Çalışma hayatının dışında olmak evde kapalı kalmak, sosyal hayatımın neredeyse sıfıra inmesi
beni çok rahatsız ediyor. Kızları bırakıp birşeyler yapmakta içime sinmiyor. Sanki köşeye sıkışmış gibiyim. Koca şehirde yanlızım gün içinde kızları güvenerek bırakacağım hiç kimsem yok. Belki birileri olsa bi iki saat kızları bıraksam biraz kendime zaman ayırsam iyi gelir diye düşünüyorum. Ama maalesef bu mümkün değil.
Kendimle ilgili birşeyler yapmalıyım hayatı tekrar kaldığım yerden yakalamalıyım. En çok neyi özlüyorum biliyormusun doğum öncesi devam ettiğim kişisel
gelişim seminerlerini nasıl mutlu ve huzur buluyordum o seminerler sonrası yada oradaki insanlarla sohbetler ederken.
Ben biraz kendimle ilgili kafa patlatayım...... Kızlardan ayrılmadan kendime vakit ayırmanın formülünü bulmalıyım dusun dusun dusun
__________________ İnsan inandığına denktir;yapabileceğini düşündüğü kadardır. |