[kadik]

Gerçekten hayat bu kadar zor mu? Yoksa bardağın hep boş tarafına bakmayı alışkanlık haline getirdiğimiz için mi, böyle geliyor bize? Ya da hep dolu tarafına baktığımız için mi?
Denge mi kurmak gerek acaba?
ilk yazımızda ;
‘Evet Kurban…..
Yaşadığın hiçbir şeyin sorumluluğunu üstlenmeden, hep başkalarını suçlayarak kendi gerçeğimizden uzaklaşmak, kaçmak’
demiştik.
Bu sitede sizle paylaştıklarım; Yaptığım araştırmalar ve öğrendiklerimi uygulayarak elde ettiğim deneyimlerimden vardığım sonuçlardır. Kendi kişişel yorumlarımı yazacağım için , her türlü yorumu,soruyu bekliyorum.Karşılıklı paylaşmak, karşılıklı öğrenmek ve gelişmek adına……
Sürekli olarak birilerini suçlayarak yaşamak, hem kendimizi tanımamızı engeller hem de içimizde var olan sevginin yerini nefrete dönüştürür.Kaldı ki , herkes sadece ve sadece kendi hayatından sorumludur.Bu dünyaya tek geldiğimiz gibi tek gideceğiz.Hayatımızın her anında birileri olsada, hayatımızın sorumluluğu sadece bize ait. Bu yüzden önce bu sorumluluğu üstlenmemiz gerekiyor.Herkes ne gördüyse onu yaşıyor.Bir Baba ,babasından ne öğrendiyse ,ne gördüyse aynısını o da , oğluna yada kızına aktarıyor.Dolayısıyla baba yı , anne yi, kardeşi, ağabeyi, ablayı , arkadaşı , patronu , eş i ,çoçuğu suçlamak ve bu suçlamalarla bir ömür geçirmek sadece ve sadece olduğun yerde saymak ve her geçen gün gerilemekten başka bir işe yaramaz. Tam burada ;
-‘Nedenmiş? Buna katılmıyorum.Ben üstüme düşen her şeyi yapıyorum ,ama bir türlü kimseye yaranamıyorum’ seslerini duyar gibiyim.
KORKUNUN IKI HAMLESI VARDIR ; 1- KORKUTMAK
2- KAÇMAK
Hangi hamleyi atacağını ise, karşısındaki kişi belirler.Karşısındaki kişi ürkek bir kişiyse , korku korturur .
KİŞİ KORKTUKÇA , KORKU DAHA ÇOK KORKUTUR.
Kişi cesur ise , KORKU KORKAR VE KAÇAR.
Peki korkuyu kaçırmak için neye ihiyacımız var? YÜZLEŞMEYE….
Neden yüzleşmek?
Çünkü , sadece bilinmeyenden korkarız.Ne olduğunu bildiğimiz bir şeyden korkmayız.Yüzleştiğimiz anda ,karşımızdakinin ne olduğunu öğrenme şansı yakalarız.Bildiğimiz şey içinse,ne olduğuna bağlı olarak önlem alırız.Örneğin sessiz bir yerde sürekli bir ses duymak bizi korkutuyorsa,kalkıp sesin ne olduğunu araştırma cesareti gösterirsek, o sesin kalorifer borusundan geldiğini anladığımız anda korkumuz biter.Ya da bir odada fare olduğunu görürsek ve o sesi onun çıkardığını anlarsak hemen kapıyı kilitleriz.Fareden korkuyor olsak bile, tanıdığımız bir şey olduğu icin ne yapmamız gerektiğini biliriz.Ama hiçbir şey yapmadan sadece korkarsak,o korku büyür büyür ve hayatımız oluverir.Sonra kendi gölgemizden korkarak yaşamaya başlarız. buradaki örnekleri herkes kendi gerçeği doğrusunda çoğaltabilir.Kişi, çeşit, şekil önemli değil.
Önemli olan tek şey YÜZLEŞMEK.
Yukarıda verdiğim örnekler daha net anlaşılması için fiziksel örneklerdi.Duygusal olarak da aynı şeyler geçerli.
Hemen kendinizle ilgili bir deneyim hatırlayın.Hayatınızda muhakkak birlerine kızmış,sinirlenmiş ve küsmüşsünüzdür.
Küsmüş olduğunuz bir arkadaşınızla tesadüfen herhangi bir yerde karşılaştınız.Düşünün bakalım, o anda tutumunuz nasıl olur? Ben sizin anlatacaklarınızı yazayım isterseniz. Bir anda bir kilitlenme ,baskılama yaşarsınız.Nereye bakacağınızı şaşırır-
sınız,moraliniz bozulur.Kapana kısılmış gibi hissedersiniz kensinizi yada agrasif takılarak hiç görmemiş gibi davranırsınız.Sonuç itibari ile yorgun,mutsuz,huzursuz,sinirli olursunuz. Bu durumda sadece ve sadece kendinize zarar vermiş olursunuz.Oysa ki , küsmek yerine YÜZLEŞMEK bizi özgür kılar. Karşıdaki kişinin tepkilerini,hal ve hareketlerini tahmin etmeye çalışarak davranmak, sadece kendimizi bloke etmekle kalmaz aynı zamanda karşıdaki kişiyide olumsuz etkiler. Bunları hiç yaşamamak,korkularla yüzleşmek için , öncelikle sahip olduğumuz korkuları tesbit edip sonrada bunlar üzerinde çalışmak gerekir. Örneğin;
Kaybetme korkusu ;
Sürekli iyilik yaptığınız, sürekli peşinden gittiğiniz,her başı sıkıştığında destek olduğunuz bir arkadaşınız var. Ama sıra size geldimi hep bir engel çıkar.Arkadaşınız aynı hassasiyeti gösteremez. Hatta sonunda - sen farklısın,ne olursa olsun sana güvenim sonsuz – falan der.. ve siz - önemli değil ,ne demek….aramızda lafı bile olmaz- dersiniz. Oysa ki , düşüncelerinizde - Neden hep böyle oluyor? , neden benim insanlara gösterdiğim hassasiyeti , onlar bana göstermiyor? Bende insanım. Ben onlar için ,onlar mutlu olsun diye, onlar rahat olsun diye bütün hayatımı erteliyorum.Ama onlar aynı şeyi yapmıyor.Enayi gibi hissediyorum kendimi.OFFF lanet olsun ya…Neden her şeyin kötüsü hep beni buluyor? - aynen bunlar veya buna benzer şeyler geçer.
Şimdi gerçekten kendinize sorun? Bütün o yaptıklarınız gerçekten arkadaşınız için mi ? yoksa kendiniz için mi? İşte bu an çok önemli bir andır.Kendinizle yüzleşme anıdır.Ne kadar dürüst olursanız o kadar yol alırsınız
Kendinizle yüzleştiğinizde aslında bütün yaptıklarınızı sadece ve sadece kendiniz için, içinizde var olan kaybetme korkusunu beslemek için yaptığınızı anlarsınız.
Bir sürü başka örneklerde var; Parasızlık korkusu yüzünden işten ayrılamamak,
Yalnızlık korkusu yüzünden boşanamamak yada olduğun gibi davranamamak
Sevgisizlik korkusu yüzünden , gerçek duygularını yaşayamamak vs vs vs vs
Sürekli maske takarak yaşamak….Bu yaşam her geçen gün bizleri içselliğimizden,kendi gerçekliğimizden uzaklaştırıp ,
bizleri cok zor bir hayatın içine atar.Ondan sonra da sadece yaşamak kalır geriye…Ama nasıl yaşamak? Bol stresli , bol sıkıntılı,bol nefretli bir yaşam. İşini sevmeden çalışırsın, evini sevmezsin,eşini sevmezsin,arkadasını sevmezsin….derken ; bu kadar zor şartlar altında birde hastalıklar başlar vs vs böyle gider ….ta ki; bir şeylerin farkına varana kadar…..