[hezeyan]

doğrusu forumu her açtığımda bana merhaba heyecan demesi daha hoş olacak.uzattığın bahar dalını aldım , hayalayaz .teşekkürler.
bugün kilo verme güven telkinini dinlemeye başlamanın 3 .gündeyim.
yemeğe karşı duyarsızlaştım.fakat daha öncedende aynı hisleri yaşadığım olmuştu daha sonra yoğun stres anlarımda bu etki geçiyordu.ve kendimi yemeğin başında buluyordum.kullandığım yöntemleri yazmayacağım şimdi zira o süreçlei hatırlamak dahi motivasyonumu düşürüyor.
asıl istediğim şey yemekten tiksinmek biliyorum bu yalnış ama ben içimde , yemek yiyen benden , nefret ediyorum.bunun yerine yiyeceklerden nefret edebilsem onları görünce midem bulansa benim için değişiklik olurdu ve bu durum geçicimi diye korkmazdım belki.
yemeğe karşı duyarsız olmak zayıflamak için özel bir çabayı yinede gerektiriyor.yani kendin somut olarak karar vermelisin ne yiyip neyi yemeyeceğine.anladığım şu ki;
eğer zayıflamaya her şeyi geride bırakıp kesin karar verdişysen en büyük engelin olan iştahını telkin kesinlikle dizginliyor ve makul ölçülere indiriyor.yok benim gibi tam umudunu yitirip sonra telkinlere başladıysan yemek yemeni engellemiyor.sen kendinle başbaşa kalıyorsun yediren şey iştahın değil kilo vermeye karşı olan umutsuzluğunun vurdumduymazlık gölgesi oluyor.bu negatifliğimin geçeceğine inanarak aranızda olmaya talibim.