Akulina

Boşvericeğiz artık onu...Hani bir dua varya,"değiştirebileceğimiz şeyleri değiştirme gücü,değiştiremeyeceğimiz şeylere dayanma gücü ver..."diye,maalesef teyzem değişmiyor...Arada bir kıpırtılar fln göstersede,olmuyor...Onun çok sınırları var,duvarları var...Kıskaçlık,anlık yapılan hareketler,işine ne gelirse o yana gitme,düşünmeden konuşma...Bunları o kadar çok yapıyorki...Yıllar önce benim en çok sevdiğim insanların başında gelirdi...Ona o kadar hayrandımki,hep onun gibi olmak isterdim...Ama beni o kadar kırdı,o kadar incittiki,artık aynı hisleri hissedemiyorum ona karşı...Hatta ona karşı sürekli sevmekle,sevmemek arası gitgellerdeyim...Sizlere karşı büyüklük taslıyor,bizlere karşıda küçüklük...Ben şöyle böyle bir 9 yıldır onun ablasıymışım gibi hissediyorum kendimi...Hep onun hatalarına göz yumup,kırgınlıklara karşı hadi neyse boşver diyip,ablalık yapan ses çıkarmayan biri gibi...
Ama o bize çok büyük bir örnek...Onun hatalarından ders alıp,ben yapmamaya çalışıyorum...Ne ekersen onu biçersinya,o hep ektiklerini biçti...Şu anki hayatını görüyorsun...Sana hep çelme taktığı şeyleri başında buldu...O yüzden onu kafana takma,benim için yada kardeşim için ne düşünüyorsa düşünsün,yada bizlere ne söylüyorsa söylesin kafana takma...Bizler onun söylemleriyle ne alçalırız,nede yükseliriz...
Ona karşı bundan sonra nötr'üm ben...Onun beni sevmesi bana hiçbirşey ifade etmediği gibi,beni kırmasıda hiçbirşey ifade etmiyor...Çünkü onunla ilişkim o kadar parça parça olduki,bir kere daha kırılsam bile eskisi gibi acı duymayacağım...