ben 18 yaşında bir genç kızım şu yaşıma kadarki geçrdiklerimi eskkyi düşüncelerimi yazmak istiyorum. uzun ve sıkıcı olabilir ama defterlere yazdıklarımı artık burayada yazmak istiyorum doktorlara anlattıklarımı burayada yazmak istiyorum buraya kndimi yazmak istiyorum.ben 3 yaşında ordudan istanbula gelmiş ozamnlar durumları pek ii olmayan bir ailenn kızıyım. o gnlrde istanbulda çktiğimiz zorlukları okadarda çok hatrlamıyorum. hafızamda bi kaç şey var sadece ... aslnda hatırlamıyor olmam daha ii benim için bu açıdan ailenn şanslı bir evladıyım .ablamlar ilk okulda bu konuda çok üzülmüşler ve ezilmişler gycek formaları bile yokmuş yardımlarla zar zor okutmuşlar. bunları acndırmak için sylemiyorum zaten hepsi eskide kalmış şeler.ben ailenn en küçük kızıydım üç kız kardeş ve hepimizn arsındad üç yaş var.ablamlarla kavga ettiğimiz zamnlar olmuşitur ama genellikle annmlere karşı hep birbirimiz tutumuş sırlarımızı kmselere söylememiş saklmamışızdır . ailenn en küçüğü olduğum için haliyle çok şımarık nazlı hiç bir iş yaptırılmayan istediklerim olmadığında ağlayan bir çocuktum bi ara babama çok bağlı daha sonra annmle işe gidnce anneme bağlı oldum annem ev temizliklerinde çalışıyordu halada çalışıyor bn hep onnla giderdim beni bırakacak kmse olmadığı için yannda götürüdü.6 yaşına kadar parmak emdim.7 yaşında ilk okula başlamak için okula götürmüştü annem beni. müdür yardımcısı ismimi sormuştu bnde ismimi sölememiştim çeknmiştim müdür yardımcısı beni okula almadı ismmimi sölemedim diye. ilkokula başladığımda 8 yaşındaydım.sınıfımı sevmiyordum çünkü hoca ayrımcılık yapıyordu dersleri ii olana yapana ii yapamayana kötü davranıyordu benim çok kez kulağımdan çekmiş yanmdaki arkadaşmla kafalarımızı birbirine vurmuştu. ozamnlar oyun oynardık dışarlarda evcilik oynardık o arkadaşlarımnda durumları bizden iyiidi. ilk okul birinci sınıfta tembelliğimden yardım eden kmsede olmadığından sıınıft tekrarı yaptım. tekrar birinci sınıf okuduğumu sınıftaki arkadaşlarıma söylemiyordum benle dalga geçerler diye korkuyordum sadece yakın arkadaşlarıma söylüyordum.birinci sınıfı tekrar okurken bi arkadaşım olmuştu ona mektuplar yazıyordum oda bana .ama o sonra beni sattı benle dalga geçiyordu sınıfın popülerleriyle arkadaşlık yaptı zaten çok ikiyüzlü ve yalancı bi kızdı ii rol yapıyordu işine gelene ii davranıyordu işine gelmeyene kötü davranıyordu.ilk okul hayatımn boyunca çekngen sdim aslnda sesiz değildim arkadaşlarm yannda ama sınıfta yani herkesn yannda değildim çünü eziyorlardı önde olan kızlar vardı ezmeye çalışıyorlardı.okula gtmek istemiyordum. orta okula gelince kararlar aldım artık şöle olcam böle olcam davranışlarımı bile nerdeyse proglamıştım, doğru nese onu yapcam, yok yapsam ceza vercem, herşeyi işte herşeyi proglandırmıştım ders programı yapmıştım ezilmek geri planda kalmak istemiyordum insanların eleştirileri beni acıtıyordu değşmek istiyordum insanların lafı çok düşündürüyordu beni özellikle gheceleri brde kndinmi çrkn bulurdum kendime bakmazdım .sınfta arkadaşlarımızla topluluktan kaçıyorduk . ben yapı olarak alıngan ağlayan biriyim ama birikiyor bnde sonra patlıyor belkidd eherşeyi çok büyütrüyorum .orta okul ilk okula göre daha iidi ama yinede okula gtmeyi sevmiyordum okuldan nefret ediyordum çnkü korkuyordum zaten mutluda deeğildim geride kalıyordm ama derslerim hep taktrile geçtim orta oklda yani sınıfg tekararından sonra akıllanmıştm . orta son da dershaneye gttm arkadaşımn annesinn yardımıyla benim çalştığımı bildikleri için bana güveniyo ve bu yüzden yardım etmeye çalışıyorlardı. oks de anadolu lisesini kazanamamıştım çok ağlamıştım dışarı gtmek istemiyordum hç çalşmayan arkadaşlarım bile bnden yüksek almışlardı. insanlar sorarsa benle ilgili ne düşünrler yok bn alınırım insanlara notumu sölemekten utannıyordum ama şimdi söyleyebilirm 301 puan yapmıştım. insanlar sorduğunda açıklam yapmam lazım beni tembel beni çalşmayan görrler açıklam yapmam lazım diye düşünrdm kaygı olurdu kıscası içmde zaten ne olduysa bu kaygıdan olmadımı.arkadaşın teki benm notumu sordu bn söledm sonra diğer bir kızın kini sordu benmki onn knden düşüktü ve gülümsedi arda ki farkı görnce bende elmdeki bisküviyi attım ağladım bağırdım felan kıs anlamadı şuan bnları yazınca kısa kn nefret beliyorum ona açıklam yapmak istiyorum senn sandığın gibi değil demk istiyorum ama kn beslemek istemiyorum çnkü öznde ii kıs ve herkes hata yapar.zaten bn böle yapa yapa herkesten nefret edede hırs ola ola arkadaşsız kalcam .işte demişitm ya patlıyorum sanki biri ölmüş gibi ağlıyorum. aslnda normalde soğuk kanlıyım dır ölm bile olsa kmseye gstermem ağladığımı içmde saklarım ama nie bu konuda bukadar güçsüz kalıyorum ağlıyorum... lise bire gelmiştim liseye karar lar alarak başlamıştım yine . ön sıraya oturmuştum kıslarla muhabbet etmeye başlamıştım . aslnda normalde çekngenmdir ama alşıncada muahbbet ederm yani insanlarla ilişki kurmam zor olmaz tabi bazılarına karşı mevcut düşüncelerim yoksa önyargm felan.sonra melisa pınar kübra ben dördümüz gezmeye başlamıştık kübra ile melisa birlkte takılmaya başlamışlardı bizi dışlıyorlar gibi geliyordu zaten ognden sınıfta ön planda olmayı becermişlerdi. pınar benm gibi değildi tnlamıyordu onları am ben herzamnki gibi tavr trip alıyordum. ülüyordum herşey yine orta okldaki gibi olcaktı bn galiba biraz fazla alngan ve geride kalmayı sevmediğim için yada insanlarn benle ilgi düşüncelerini çok düşündüğüm için önmsediğim için böleydim .pınarla çok ii arkadaş olmaya başlamıştık. berna diye kısın teki vardı çok kıskanç ağzı laf yapan biriydi ve çok kırıcıydı pınarı kıskanyordu ve kavga ediyorduk bu yzden .beni ağladığım için zayıf buluyordu bunu benm bir arkadaşıma sölemiş zaten onn yaptıklarını düşşnce sinr oluyordum. bnde cvp veriyordum am sinrleniyordum çok çabuk parlıyordum ve ağlıyordum çünkü lise brde beklediğim gibi gtmememesi herşey altüstü aslnda normalde eğlnceli konuşmayı seven bir yapm vardır .ama ben bunu gsteremiyordum ezildiğimi hssediyordum gnden güne belki eski yaşadıklarm bir daha yaşamaktan korkuyordum istediklerimi gerçekleştremiyor olmam kndimi insanların lafıan göre çok eleştirip değiştrmeye ispatlamay çalştığım için kolay kolay unutamadığımm şeler olduğu ve biraz kıskanç olduğumdur içndirben ağlıyorum diye beni zayıf gören kıs gldi bnden özür diledi bn de affettm ama biliyormusunuz hala çıkaramıyorum düşünmke istemiyorum engellemee ç<lışıom geliyor aslnda sözde affettm ama içm affetmedi. o kız bana bnları söledikten sonra düşündü bn ölemiom öle isem kndimi değiştirim yada kndime gvenmem lazım km ne düşünrse düşnsün sen kni hakknda düşündüğün önmlidirmi demm lazım böle ayrıntılara gire gire düşündüm yok şu şöle yok nu böle .durup dururken ders çalışırken geliyor aklıma sçma sapan düşnceler bnde rahatlatmak içn içimi cevplandırıyım deken herşey karışıo içnden çıkamadığım bir hal alıyo bn bu durmda ne yapmam lazm diye düşünüyorum herşeye bir hazırlık oluyor sanki. lise brde okula gtmemk için hp bahane bulmaya çalışrdım çnkü mutlu diildim.ama şmdi lise ikideym okulu seviyorum dersleride çnkü artık kndimi ifade edemiliyorum hocalarla konuşuyor sosyal oldum yeteneklerimi farkeetm sunum yaptık okulun ilk gnlende ben eve geldğimde tabi yapamm diye ağladım ama nasıl ağlıyorum zaten ozaman hocann beni sevmediğini felan düşünüyordum hep ön yargılıyım ya şmdi ise hocayı seviom çnkü onnde beni sevdiğini biliyorum. sunum ödevini yaptım hemde herkesin ağzı açık kaldı korktuğum için ii hazırlandm çnkü ii olmasını istiyordum hoca çok beğendi işte ondan sonrasıda yavaş yavaş açıldı galiab kndine güvenle alakalı herşey ben mutlu olduğumda saçma sapan şeleri düşünmüyorum ama düşnceli sıkıntıda olnca içim kapanıyom düşüncelermn içine ama bu dönmde yani lise hayatımn kötü geçmediği dnmde doktora gitim çnkü sebebpsizce ağlıyordum hayt bonboş geliyordu düşünüyordum ağlıyordum üzülüyordum geçmişi yaşadıklarımı düşünnce ben ne yapmalıyım diye düşünüyordum unutması gereken birdaha indirilmemek üzere rafa knması gerek dşnceler beni takp ediyordu kndmle sürekli konuşuyordum sonnda dayanamadım doktora gttmm çünkü artık en yakn arkadaşların dediklerinede alınır ve onlara karşıda sinir biriktirir olmuştum .insanların bana sölediklerine acaba bu ne niyetle dedi kesn böle böle düşünüyor sanki karşmdakinn bnle ilili düşüncesini hsssediyor gibiydim sanki herkes beni kçmsüyordu.doktora giitiğimde bana anksiyetist teşhisi koydu sonra doktorumu değişrdiğimde oda kaygıdan oluşan obsesif dedi şimdi yine bazı sebbplerden dolayı doktor değiştrdim oda ergenlik çağı hassn zamnla toparlanırsın 20 yaşına felan gelnce yapamdıklarınn herşeyi yapamayacağınn farkına varrsın dedi birde o ailede en başarılı sen çıkcaksın felan dedi ilaç kullanıyorum şuan eskiye nazaran daha iim ama kimi zamn içimde sıkıntı oluyor yine eskiler geliyor artık düşünmek istemediğim evde tek kalmak istemiyorum hep dışarı çıkıp kndimi mutlu hssediceme inandığım kalabalık ortamlara giresim geliyor unutmak düşnmemk için.konuşnca birleine anlatnca çok rahatlıyorum.o berna den kısla bi kaç ay önce karşılaştık o ban açılmışsın daha bi konuşkan olmşsun dedi nde bn hep öleidm dışrda demm oda geçn seneyi hatrlattı bnde ozamn bn sınıfımı sevmiyordum dedim. tartıştık bi sebbten dolayı bn ağlamadım bu sefer ama içmde gn boy bir kaygı vardı halbuki kndimi ispatlamştım gçsüz olmadığımı anlamıştır .8 yıllık arkadaşlarmla aram açıldı bu dnmde onlara alınıyordum inaırmısınız onlar bize gelcek die ağlıyordum çünkü onlarn her lafı sanki beni eziyor gibi hissediyordum bnde mutlu olmadığım yerde glmediğim üzldüğüm ve sesizleştiğim için istemiyordum kndimi geriplanda gibi hissediyordum. tiyatroya katılcağımı söledim hatta hocann beni özellikle istediğini bi arkadaşmda bana sen çekngensin nasıl yaparsın dedi bnde sen de ölesn dem oda ben aştm felan dedi halbuki bilmiyorlardı ben tamam çekngendim ama küçmsencek biri değilim. yapabilirim benm daha ne yapabileceğimi anlayamşlardı bu düşnceyi sevmiyorum ama sanki kndmi birilerine beğendrmek ispatlamak için uğraşıyordum. şuan sıra arkadaşmla bir konuda konuşsak onn bakışlarndan beni onn dediklerine cevep vermicekmişim gibi gördüğünü hissediyorum harektlernden sanki içini okuyorum. kaygı olıyur işte ozamn bnde ağlıyorum onn yannda olmasada evde . bişeye cvp veremedmmi hemen ben gçsüzmüyüm ben acaba cevp verebiliyormuyum verememi bunu kabllenmem lazım ama başka zamnalar veriyorum diye saçma sapan ayrıntı. bi hafta önce bu siteyi buldum burda kndine güven yazısını okudum karar aldım en büyük kararım ise kndmimi boş yere yıpratmamak için kndime verdiğim söz olmlu düşnmek ve kndimi sevmem kndime güvenmem .ama bazen ii m bazense yine anlamsızaca üzlüyorm sıkıntılı oluyorum ders dnlerken zor konsantre oluyorum düşüncelyken. bi kaç hftadır kndine güvenle alakalı düşünüodum.güvenmem lazım kendime dye şartlıyorum. birde tabi onla alakalı ayrıntılar. ama iiki bu siteyi buldum paylaştm ve gerçekten rahatladım oh beeeee inananıyorumki hayat çok güsel yaşamak yuppi iki bnde varmmmm güçülüym ben ezik değil tamam hassaım duygusalm ama istediğimdede istediğimi yaparım kmse ne benden üstün ne ben kmseden ben kndm için yaşıyorum kmse için değil allah allah dimi ama boşver diyebilmeyi öğrenemme lazımmmm herşey için çok şükür bunlarda gelir geçer bak geçti bile afern be bana afern be bana
