[siyah]

Bu gün bir burada belkide himaye edilmemiş ruhlar olarak birarada biriz. Kendi gücünün farkında olmayan kadınlarız. Güçlü ruhlarımız var belki biraz incinmiş örselenmiş ama herşeye rağmen güçlü... Hatta annelerimizi ablalarımızı kızkardeşlerimizi ve yakınımızdaki akraba kadınları incitecek kadar güçlü... Diğer kadınlar çok da rahatsız değil bizden bir de onlardan hatta memnunlar bizim gibi nitelikleri olan kadınların varlığından zaten bunu kaldıramayanlarda usulca çıkıyorlar yaşantımızdan yada merak edip görmek istiyorlar tavrımızı tarzımızı....
Her zaman şanslı olduğumu söyleyip durdular annem ve ablam hiç dönüpte bir gün kendi şanslarına sahip olduklarına şükretmediler hep benim onlardan daha fazla bir pay aldığımı düşündüler hayattan... Bir aradaydılar benzerdiler birbirlerine destektiiler ama şükürleri yoktu... Hep daha fazlası hep başkasındaki hep tek başına sahip olma isteği...
Birgün annem namaz sonrası dua ediyor ve Allahtan varlık çok fazla varlık istiyor diyorki "Allahım sen bana ver ben dağıtayım yoksullara" işte hayatını özetleyen almak ve vermek yani istediği zaman istediğine vermek ona eğilene vermek istediğini yapmayana vermemek...
Allah annemin duasını kabul etti ve ona varlık verdi ama o sadece istediğine verdi ihtiyacı olana değil...