[nurhanza]

varyaaaa çekim yasası bu ,
pes yani bukadar olur
öyle yoğun bir dibe vuruş yaşadımki dün
ay yazacaklarımı radyodan bizzatihi söyledim şimdi
ama yazmam lazım burayada ara ara döner döner okurum motüvasyon olur bana
mahkeme kapısına gelene kadar kendime lanetler ediyordum, koca gece ve gün ağladım, bir insan için olabilecek en kötü şey heralde, babası ile mahkemelik olmak, heleki onca emek verdiğin halde birde suçlu konumunda olmak, bence çok çirkin bir durum, sanık olacaksam deniz gezmişler gibi asılmaya değecek durumda olmak isterim, bu ne böyle diye nefretlik bir durumla baş etmek durumunda olmak, yaniii çok ama çok gergindim, dün sadece o portakalla gittim mahkeme salonuna hiç iştahım yoktu,
polis memuru kimliğimi aldı katip arzuhalimi yazdı hakimi beklemeye koyuldum, sıkıntıyla dolaşırken, polis elime zaman gazetesini verdi, asla okumayı tercih etmediğim bir gazete olmasına karşın göz atayım dedim, anam elime aldım daha ilk sayfada tam üst köşede sevgili tuluyhan uğurlu elini çenesine dayamış bir bakış var yüzündeee, sanki gözlerimin içine bakıyor ve bana harikasın ben burda yanındayım sakin ol diyor, o nasıl bir bakış öyleee, yüzümdeki ifade herkesin dikkatini çekti heralde, ve habere bakın
tuluyhan uğurlu THY ile anlaştı artık uçaklarda ve havaalanlarında tuluyhanın seçtiği eserlerle uçacakmışız, ben uçuşa geçtim zaten o andaaaaa, hemen telefonumdaki 24 saat istanbul eserini çalmaya başladım, hakim hanım gelene kadar resmine baktım telefonumdaki eserini dinledim, hatta resmini gazeteden yırttım avcuma aldım, duruşmaya geçildi, öyle sıcak ve dostça bir sohbet olduki hakim hanımla, ne babamı suçladım ne yalan söyledim, dosdoğru ne varsa anlattım, mahkememiz uzadı 6- 6 - 2008 de gideceğiz tekrar ve canım kızım habire mesaj gönderdi, yanındayım annem, kilometrelerce uzakta olsamda içindeyim sevgim yanında, iyi ol, diye diye bebeğim benim onları çok özledim ama içimdeler hiç bir yerede gidemezler, ve ben buradayım dimdik ayaktayım, bugün o gazeteye bakarken ahmet mete ışıkara ve tuluyhanın resimleri beynimin bütün kıvrımlarında umut ışık güzellik yaydılar, babam ve sevdiğime bakar gibi baktım onlara, yanlarında ortak bir hayatı yaşamasakta onlarda benim içimde, iyiki öyle güzel insanlar var dünyada, bize malolmuşlar, mahkemeden sonra işime gittim çarçabuk biriken işleri hallettim, hastaneye gittik, ilaçlar yazdırdım sevgili psikiyatr gül hanıma, bizi artık çok iyi tanıyor, babam saolsun, o bu dünyanın en farklı rengi, ahmet mete ışıkara bile onun kadar farklı bir renk olamaz, yarın yanına gideceğim, umarım iyi olur, barış istiyorum hayatımda,