hayalayaz

canım benim
başkalarının kararlarına uymaya karar vermekte, bizim kararımız, onların kararlarına uyarak kurban rolünü oynuyoruz..bu bizim yetiştirilişimizin en eksik yönü, çocuklarımızın büyümesine izin vermiyoruz..onlara bir meslek edindirip isterlerse, EVLENMEDENDE bizden ayrı yaşayabileceklerini öğretmiyoruz...hala daha çocuklarımız, önce bizim evimizde oturup bizim koyduğumuz kurallarla yaşamak, sonrada evlenip, ancak kendi hayatlarını kurmak gibi, bir kurala tabiiler, kendi ayakları üzerinde durmak dediğimiz zaman sadece meslek öğrenip para kazanmayı algılıyoruz..sonradan, çocuklarımızda annemin babmın kararına uymak zorunda kaldım diyorlar..evlenip evimizden çıktıkları zaman bile rahat bırakmıyoruz..( tüm bunları kendimizi tenzih ederek söylüyorum) ve onlarda bizim kararlarımıza uymaya karar veriyorlar..tabiiki sebepleri var..anne ve babamız hep bizim için daha iyi düşünürler gibi bir inanç yerleştiriyoruz.. onların yerine hep düşünüyoruz..düşüncelerimizin yanlışlığı ortaya çıktığı zamanda, ben senin iyiliğin için böyle yaptım diyerek işin içinden çıkıyoruz..hatta bizi suçladıkları zaman düşman oluyoruz..hayatımız buna benzer yanlışlarla dolu..ışığı arayanların karanlık yanı diye bir kitap var okudunmu bilmiyorum..ama okumadıysa okumanı tavsiye ederim..tamda bu zamanda, her şeyi irdeleyip anlamaya çalıştığın zamanda sana faydalı olacağını düşünüyorum..bu kitabı okuduğunda her şey ve herkese farklı bakış açıları geliştireceğine inanıyorum.ve artık üzülmeyeceğinede..saygılı sevgiler