Merhabalar,canlarım siziyanımda görmek ne güzel .Benim hayatımda yıllarca eksikliğini hissetiğim şey annemin beni karşılıksız sevmesi idi.Ama nafile annem hayatının hiç bi anında beni birşey yapmadan taktir etmedi.Benim anlamakta zorlandığım bir anne sevgisini nasıl kendi can verdiği insandan esirger . benim için diğer insanların sevgileri kazanıla bilir ama ana baba sevgisi olması gerekendir.Benim annem çocukları içinde ençok bana güvenir bilirki başı sıkıştığında mutlaka ben ona bir çözüm bulurum.Ama işi bitince sevgiside azalır.Ben çevremde beni tanıyanlar arasında sevilen sayılan ve tutuğunu koparan bir insanım her hangi bi işi herkes benim yapa bileceğimi söylerler ve ben yaparımda,insanlara emek vermekten kaçınmam onların işlerine onlardan fazla koşturumBenim kız kardeşim olmak zordur kız kardeşim benimle yarışmak yerine benim yanımda olmayı denese daha başarılı olacak . Ama o benimle yarışmayı seçiyor ve başarısız oluncada annemle birlikte sadırıya geçiyorlar.Benim 30 yaş krizini atlatıktan sonra bana herşey daha kolay geldi.Belki incindim çok kırlıp döküldüm ama anka kuşu hep yeniden doğmayı bildim belki beni böyle incitmekle daha da güçlü bir hale getirdiler.Ben bana verilen her şeye önce çocuklarıma ve babama binlerce kere şükürler olsun diyorum .Kendimi ne zaman yanlız hissetsem bana gönderdiği dostlarıma da binlerce şükürler olsun.İyiki varsınız kendimi yine yalnız hissetiğim bi zamanda karşıma çıktınızve bana desteklerinizle yadımcı oldunuz.Sizlerden çok şey öğrendim sağolun var olun
