[ismira]

Ben de benzer küçük bir deneyimimi paylaşayım:

6 yaşında bir oğlum var. Ailemizde argo ve küfür kullanılmadığı halde, ilginç bir şekilde argo, küfür ya da muzır sözleri mıknatıs gibi çekiyor ve diline dolayıp dolaşıyordu. Ben de buna çok üzülüyordum. Çeşitli yöntemler denedim vazgeçirmek için. Geçenlerde aklıma geldi, ho'oponopono yaptım.
Uygulamam şöyle:

Uyuduğu sırada ona sarıldım ve içimden konuşmaya başladım. Önce Allah'ım seni seviyorum. Bu soruna bir şekilde ben yol açtım, özür dilerim. Lütfen beni affet, bu konunun hayatımızda varlığına yol açan tüm nedenleri temizle ve enerjilerini bizim üzerimizden kaldır.Teşekkür ederim. Sonra, oğlum seni çok seviyorum, senin adeta zaaflı bir şekilde argo küfür, muzır içerikli sözcükleri kullanman ve sürekli bunları tekrarlamandan dolayı çok üzülüyorum. Fakat buna bir şekilde benim yol açtığımı kabul ediyorum. Hayatım boyunca bu konuya çok hassasiyet gösterdim, bu tip sözcükleri kullanan arkadaşlarımla enine boyuna tartıştım, onları vazgeçirmeye çalıştım, bazılarını ikna etmeyi başardım vs. Ancak şimdi anlıyorum ki, çirkin bulmamın yanı sıra, negatif enerjilerinin etkilerinden kaçınmaya çalışırken bu konuya gereğinden fazla enerji yüklemişim. Dolayısıyla senin vasıtanla kendime çekmişim. Bunun dışında şu an farkında olmadığım nedenlerle de soruna yol açmış olabilirim.Hepsi için lütfen beni affet. Sen bu konudaki arınmamda üzerine düşen rolü gerçekleştirdin. Daha fazla devam etmene gerek yok. İkimizi de bu konudan özgür bırakıyorum. Varlığın ve aynalığın için teşekkür ederim.
Seni seviyorum. Özür dilerim. Lütfen beni affet. Teşekkür ederim.

Sonuç: Oğlum bu eğilimi bıraktı. Hatta geçen gün yolda yürürken "aboo!" diye bağırdı ve hemen sakin bir şekilde "Özür dilerim anne, ağzımdan kaçtı. Önceden bilerek söylüyordum, ama şimdi ağzımdan kaçtı." dedi. Küfür olmamasına rağmen ve kendiliğinden bu şekilde açıklama yapması ilginçti doğrusu:)

Hepinize sevgiler...