sevgili umutlu ,
o kadar güzel yazmışsınki tıpkı benim gibi deyiverdim. okuyan bi çok kişide boyle demiştir belkide. eklemek istediğim bişey var, harcanan emek valizleri boşaltmaya engel. dökülen gözyaşı bağlanan umut engel.. tek engel üstüne kurgulanan duygularımız belki , benim oldugu için , ben yaşadığım için çok kıymetli. ne tuhaf çelişkidirki hem acı verici hem değerli. bana aitti çünki. sezen aksunun sarkısı gibi. "ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem. unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir " valizi taşımaktan daha zor boşaltmak ne yazıkki . ama başaran arkadaşları gordukce umutlanıyor insan...
