[Umutlu]

Zaman en derin sürgündür..
Geçmişin yaşanmamışlıklarında keskinleşen..

Tenimde özleme benzer bir tad var..
Ruhumun fırtınaları öyle sessiz..
Yarının bilmeceli ağlarına takılı her isteğim..

Zaman en zalim sürgün..
Kendi acımasızlığımızla kendimizi sürdüğümüz..

Yitene yas mıdır bu eylemsizliğim;
Asla elde edilemeyeceğe olan umutsuz bakış mı?

Kendimden kaçışım yok!
Zaman en soğuk sürgün
Tenimdeki giderek büyüyen yangınlara.

Oysa ben öyle değildim...
Ninnilerle uyutmuştum özlediğimi bildiklerimi...

Ah.. ama işte içimde uyanan anlamalar,
Gidenin geri dönmeyeceği gerceğine korkulu bir dokunuş...

Ah.. daha keskin bıçak var mıdır insan umuduna
İnsanın kendini kandırışlarından daha derin bir günah var mı?

Kendi yüreğimizdeki gölgeler
Umudumuza dair ışığı körelten

Zaman en büyük yok oluş
Korkular sarınca arzuları

Erteliyoruz...

Kayboluyoruz…

Yitiyoruz…