[nurhanza]

dönülmez sandigim
bir yoldu gittigim
kusatilmisti dört yanimiz
dudaklarımızda kördüğüm kelimelerimiz

ay isigimizi
esir aldilar geceye
yildizlarimizi soldurdular
aldirmadilar
günesimizi küstürdüler
yeni dogacak güne

sahte dostluklarinin ardindan
kapilar karanligi
kapatti yüzüme
hayat bir kez daha
oyununu oynuyordu bize
gecmek bilmeyen zaman
uzun bir gece
kahreden
yürek sancisi özlemim
ve akan gözyaslari
en onurlusundan

kirilan kalem yakilan siir
aldik gerek dersi
cektik cezamizi
ama bitti

ölümlerden yasama
tohum serptik bu gece
biten savasin ardindan
yeni bir gün
yeni bir hayat

onlar
karanliga
göcüp gidenlerdi
biz ise
günese söylüyorduk
türkülerimizi

simdi basimiz dik
eller kenetli
omuz omuza
türküler söyleyip
günesi iciyoruz.

atmaca