Ne yazık ki ne yazmış olmak için yazdıklarımla ne de öylesine "burada da ne varmış" diyerek okuduklarımla yapacağım sıçrama; (burada mı olacaktı acaba noktalı virgül) bir spastiğin kollarının bedeninden aykırı davranarak hareket ettiği, dizlerinin kırılmadığı sadece sıçramış olmak için yapılan bir sıçramanın ötesine geçmedi. Muhtemelen sol elimde de sigara vardı hep. Çünkü önemli bir işti bu! ve sigarasız önemli iş olmaz.
Oysaki hissetmekti o tetiğe basacak işaret parmağı ve ayaklar ve daha önemlisi karın kaslarına verebilseydim o emri. Sıçraaa!
Sıçrama bir bütün ayaklar ister karın kasları ve kollar istemezse bir spastik muhtemelen açık hava gösterisi yapıyordur. Oysaki basketbol oynayan o çocuk! sol ayağının ve karnının tüm kaslarını kullanıp, sağ elini uzatabildiği kadar uzatıyordu. Gözlerinde tek hedef vardı. Ne etraftaki insanlar, ne karşısındaki rakip, ne de dünya. Sadece o potaya uzanabilmek. Karın kasları yırtılacak kadar gerilmiş, yorulmuş, kimin umrunda. İstikamet gökyüzüydü çünkü.
Öğrenilmiş çaresizlik başlığı altında başlıkta anlatılan ve sonradan kendini alkole ve müslüm babaya veren sadık arkadaşlarımız gibi insana da vazgeçmeyi öğretirler.
Vazgeçtiğinizde yukarı baktığınızda sadece güneşli ve parçalı bulutlu öğleden sonrası muhtemel yağışlı bir "durum" görürsünüz. Oysaki uzanırken göğe ellerim, bilmezdim hiç havada kaç bulut var, güneşin açısı kaç, gölgede ve hissedilen sıcaklık kaç fahrenhayt tı diye. Çünkü ben bir amaçtım, amacın bir bedeni yoktur ki onu tutabilecek bir şemsiye ihtiyacı veya bir galon su olsun.
Ama bunu ne ntv'deki fat boy slim abi anlar, ne de eline o topu alıp karpuz zannedenler.
Eğer siz de karnınızda gerilme yoksa, gözleriniz yerle 135 derecelik açı yapmıyorsa, "okuma-yazma kursu" size sertifika ve heyoo! haykırışından başka fayda getirmez.
Karnınızda stresin getirisini hissediyor ve gözleriniz yerle açısı 45 derecelik açı yapıyorsa, alın hapı oluşturun yerle 180 derece, böylelikle yine yukarı bakarsınız. Ama göreceğiniz şeyler bir tavan, üzerindeki çatlaklar, beceriksiz birinin yaptığı duvar tavan birleşimi boya denemeleri ve bir de soft ampul olacaktır.
Bu telkinlere güveniyorum ve dinliyorum. Konu saptırma da başarılı olabiliyorum.
Neyse, artık arkadaşlar canınızı sıkmayayım, el ele tutuşurken birden bire "yav biz neden geri geri koşuyoruz, aramızda korkunc birşey var." demesinler.
Neyse. Telkinlere biraz ara vereyim ve size bir parça armağan edeyim:
Linkin park - In the End...
