[nurhanza]

ne oldu, neden oldu, nasıl oldu
ne bu dünyada nede öbür dünyada yerim yok artık benim, asla kendimi affetmeyeceğim, cinnetti bu, korkunç bir öfke nöbeti, daha önce asla yaşamadığım ve yaşamayacağıma emin olduğum bir şeydi, kendimi kaybettim ve yaşatmak için herşeyimi feda etmeyi göze aldığım, iyileşmesi için aylarca hastanede bebek gibi baktığım babama hemde, bu güne kadar ona vurmaya kalkan herkese karşı durduğum, hatta onu dövdüğü için eşimi bile boşadığım babama nasıl yaptım bunu inanamıyorum, bu yaşıma kadar bana ve tüm aile fertlerine karşı şiddet göstermiş, asla tek kuruşunu bile harcamamış olsada, alkolik olsada babam dediğim ve yaptığı herşeyi ört pas etmeye çalıştığım babam, kendimden utanıyorum, asla kendimi affetmeyeceğim, babam benim babam allahım yaşamak istemiyorum artık, bu duyguları taşımak istemiyorum, ama bugün olanlardan sonra dünyanın neresine gidersem gideyim ölsemde rahat edemiyeceğim artık, bütün emeklerim gitti, herşey anlamını yitirdi, nasıl yaptım bunu nasıl taşırım ben, sabah aradı çok hastayım gel dedi, tamam baba en kısa zamanda gelicem dedim, günlüğümü alıp alışveriş edip ona gidecektim, saat 4 gibi çalıştığım işyerime geldi, gayet sağlıklı görünüyordu, ve bana yine acı sözler sarfetmeye başladı, bir anda sandalyeyi kapıp yere çarptım hemen dışarı kaçmayı planlarken, nasıl olduğunu bile anlamadan kendimi babamı yere yapıştırmış halde buldum, 3 kişi beni zor ayırdı, hala içim titriyor, elim ayağım titriyor, kendimden nefret ediyorum, bu saate kadar perişan oldum, saatler geçtikçe acısı artıyor, allahım, ölseydim keşke bu duyguyla yaşayamam, korkuyorum, babam benim babam, neden neden neden çıldıracağım, nasıl olur, bugüne kadar kimseye şiddet göstermemiştim, hep dayak yiyen ben olurdum, en çokta babamdan, nasıl yaptım anlamıyorum............................