önce herkese tek tek teşekkür ediyorum bu acılı günümde beni yalnız bırakmadığınız için der ve sizleri hayal kırıklığına uğratırmışım, ama yapmıyorum! acılı günler geride kaldı..
bir rahatsızlığım için göğüs hastalıkları doktoruna gitmiştim, şikayetimin muayenesi kısa sürdüğü için hep aklımda olan bir şeyi, şu ciğerlerimin hali ne durumdadır diye bir bakmak istedim. ondan önce dr. bana bir kaç test uyguladı bir sürü sorular sordu kaç paket içiyon, evde kimler içmiyo diye, testleri çözüyorum ama bir yandan da neden böyle bir şeye kalkıştığını düşünüyorum dr.un bırakmak için tedavi yöntemlerinden bahsetti, benim bir kulağımdan girdi diğerinden çıktı; ben bırakmak istemiyordum ki
ne anltıyor bu kadın diyordum içimden. sonra ciğer fotoğrafı çektirmeye gittik, 5 dk da çekiliyo ve sonuç 5 dk. da çıkıyo. girdim gene dr.un odasına bakalım hele şu ciğerlere dedim, sanıyordum ki dr. bakacak, durumu bana anlatacak, bende öyle anlayacaktım. filmi florasan panoya astı birde baktım ki ciğerlerimde gezinen duman hüzmesi! ciddi bir sorun yok dedi, ama o manzara gözlerimin önünden gitmiyor arkadaşlar. kendime ne yaptığımı farkettim ve ordan çıktım. yolda giderken sigaram yoktu yeni bir paket daha aldım. dedimki bu gece bunu sabaha kadar bitiricem ve bitince sigarayı bırakıcam! öylesine karar verdim buna çok düşünmeden. cidden sabaha kadar içtim onu kusana kadar hatta.
ertesi gün tüm sigara içen arkadaşlarıma anlattım olanları, onlarıda bırakmaya ikna etmeye çalıştım; ikisi bıraktı, diğer ikisine de bıraktırmam an meselesi. bıraktığım gün çok sigara içtiğimden ilk iki gün hiç bir istek duymadım ve iki gün sigara içmemek beni acayip motive etti çünkü ben iki günün üzerine hiç çıkamamıştım. arada çok istek duyduğum anlar olmadı mı oldu tabi ki? hatta amacımı, sigarayı neden bıraktığımı unutup, onu içmeyi çok istediğim anlar oldu. hatta bir gün sırf sokaklarda sigara içen bir yakınıma rastlayabilmek için dolandım durdum ama bulamadım. iyiki bulamamışım! yoksa şu an içiyor olabilirdim. sonra böyle zamanlarda hep o filmi aklıma getirdim, dumanla boğulan ciğerlerimin filmini..
bugün 13. gün. (ayrıca benim uğurlu rakamım) bıraktıktan sonra yaşadıklarımı daha detaylı öğrenmek isteyenler olursa başka bir gün anlatırım, ve bırakmak için yardım isteyenlere de seve seve elimden gelen yardımı yaparım. sanıldığı kadar zor değil ama çocuk oyuncağı olduğunu da söyleyemem. ama bir şeyi fark ettim onsuz da yaşanıyor! hem de öyle güzel yaşanıyor ki, kendimi yeni doğmuş bir bebek gibi hissediyorum. her gün evden çıkmadan makyaj yaparken, şimdi yüzüme tek boya sürmüyorum. cildimin rengi, dokusu öyle değişti ki, makyaja gerek bile kalmadı ve kendimi çok güzel hissediyorum. yediğim bir yemeğin, bir meyvanın tadını tüm hücrelerimle alıyorum, koku olayı biraz acayip, kokuya olan duyarlılığım arttığından hoşlanmadığım kokuları keskin bir biçimde alıyor ve iğreniyorum. ama güzel kokuları sonuna kadar içime çekiyorum. nefes egzersizleri yapıyorum nefesimi açmaya çalışıyorum. yakında spora da başlayacağım ve hayatımda ilk kez sporu kilo vermek için değil de sağlığım için yapacağım. akşamları çok huzurlu uyuyorum ve sabah kalktığımda yeni güne taptaze nefesimle uyanıyorum. bence sigarayı bırakmanın en güzel tarafı bu!
darısı başınıza arkadaşlar ve ALLAH KURTARSIN!
