Shamaniccim canım sağol iyi dileklerin için.
Valla kızlarımı her anlamda iyi yetiştirmeye gayret ediyorum. Bazen ben ne yapacağım diye düşünüyorum, aklım karışıyor ama elimden geldiğince doğru yetiştirmeye çalışıyoruz. Sürekli araştırıyorum,benden büyüklerle çocuk yetiştirme konusunda konuşuyorum ve bana uyanları uygulamaya çalışıyorum. Mesela benim kızlar henüz hiç abur cubur yemediler. Daha yeni küçücük bir parça çikolata yediler. Ne kadar geç yerlerse o kadar iyi diye düşünüyorum. Bol bol meyva yiyorlar, çikolata isteyince (reklamlardan görüp öğrenmeye başladılar) tahin pekmez veriyorum çikolata diye.Biraz daha büyüdüklerinde engel olamayacağım diye düşünüyorum. Küçüklüklerinden beri kitap okuyoruz. Şimdi kendileri getiriyorlar kitapları. Resimlerdeki hikayeleri bana anlatıyorlar.
Bak bugünkü park maceramızı anlatayım . Sabah 8 de kalktık kahvaltı falan derken kızlar park diye tutturdular neyse hazırlandık. Baktım biri kovaları kapmış, diğeri de oyuncak pusete filini oturtmuş fil park istiyormuş. Ben de sırt çantamı hazırladım işte su, mendil, şapka aldım yanıma. Düştük yolla. Bizim sokakta çalışma var. Kızlar koca koca kepçeleri görünce başladılar ağlamaya ikiside kucak diye tutturdu. İkna ettim ve yürümeye başladık. Parka gittik, attılar kendilerini kumların içine nasıl mutlular kovalar kum dolup boşalıyor. Bizimkileri gören diğer çocuklarda koşturdular yanımıza. Onların yanında kova ve kürek yok kızlar vermek istemiyor. Şöyle bir karıştı ortalık. Benimkilerden büyük bir erkek çocuk tutturdu oyuncak puseti isterim diye. Kızım verin arkadaşınız oynasın diyorum yok bir elinle arabayı tutuyor diğer eliyle kovaya kum dolduruyor. Bağış çağrış oyun oynadılar. Henüz paylaşmayı bilemiyorlar. Aslında bende çocukken öyleymişim hiçbir oyuncağımı vermezmişim okula başlayınca değişmişti huyum. Sallandılar, kaydıraktan kaydılar ve en sevdikleri tahtaravalliye bindiler. Saat 1 de zarzor ikna edebildim eve dönmeye. İşte böyle sevgiyle kalın...........