[Belgin ∞]

Artık sabahları gülerek kalkıyorum biliyor musun? İlham perilerim o kadar sıklaştı ki hergün bir dolu beste yapıyorum kendime özel, sevdiklerime özel.

Herşey yolunda diyerek kendimi kandırmayalı tam 2 hafta oldu. Yüklerimden kurtuldum derken senden bahsediyordum, sen ise bunu çok iyi biliyordun. Hani bir hikaye vardı ya; İki rahip dereden geçmek üzereyken bir kadın keser yollarını ve karşıya geçmek istediğini söyler, rahiplerden birisi kadını kucaklar ve karşı kıyıya geçirip bırakır yollarına devam ederler. Nice zaman sonra diğer rahip 'Sen günah işledin, o kadına dokunmamalıydın' tarzı bir şeyler söyler. Diğeri de 'Sen onu hala taşıyor musun? Ben onu karşı kıyıda bırakalı çok oldu' der.

Ben seni karşı kıyıda bırakalı çok oldu. Senden gerçekten nefret etmiyorum artık, hatta kendime inanamıyorum sana üzüldüğüm için. Dileklerimde ciddiydim, laf olsun diye yazmadım. Ben hiçbir şeyi laf olsun diye yapmadım aslında. Hiçbir şey senin diğerlerine anlattığın gibi değildi ve bunu öğrenmek isteyenler ve öğrenenler geldiler bana.

Yüzünü asıp durma, kurtul benden ağır gelir benim yüküm sana.
Ben seni sen olduğun için değil, içinde hala insanlığı taşıdığına inandığım için affettim.

Bana dostumu ve dostum olmayanı sen tanıttın. Teşekkü ederim, ediyorum da zaten sana inat belki Ama hala aynısın, yüzündeki umursamazlık ifadesine karşı içindeki kin denizini ben buralardan görebiliyorum. Şimdi kuşkusuz yaşıyorum artık. Biliyorum arkamda kim var, önümdeki setler kim ve üzüleceksin biliyorum ama daha da güçleniyorum sayende.

Hadi bırak beni, kurtul benden. Sen de nefes al, aynı benim gibi.