[shamanic]

tatlıcadıcım sorunun cevabını aslında kendi mesajının içerisinde vermişsin..
elbette ebeveynlerimiz bizler için çok önemli mutlaka ve mutlaka her koşulda yanlarında olmak için çaba sarfetmeliyiz..
lakin senin baban senin için ne kadar önemli ise oğlunun da babası da aynı derecede önemli..

onların birlikte geçirecekleri paylaşımda bulunacakları zamanı engelllemeden hareket etmen en doğrusu..

yıllar sonra yavrucuğun büyüdüğünde onunda anne ve babasıyla geçirdiği dünyaları değişmeyeceği anıları olsun..

tıpkı senin babanla yaşadığın günler gibi..

elbetteki babanın yanında olman onun için çok büyük bir avantaj ve önemli bir iyileşme sebebi..

lakin bu süreç uzun olacak..
keşke elimizde sihirli değneklerimiz olsaydı bir anda olması için her şeyin..
ve bu süreçte birbirinizi dinlendirerek hareket etmeniz hepinizin pozitifliğini koruması adınada çok önemli..

olayın şokunu biraz daha atlattıktan sonra evine dönerek
eşin yerine sen sık sık gelip ailenin yanında olursun.. hatta birlikte gelirsiniz..

seninde sorumlu olduğun kendine ait bir ailen var nihayetinde.. ve dünyanın değişmeyen bir gerçeği var ..
en nihayetinde hepimiz bu dünyadan geldiğimiz sıra ile ayrılacağız.. (inşallah en hayırlı şekilde böyle olur.. )

baban ailesi ile birlikte aile olmanın güzelliğini yaşadı.. senin gibi güzel hayırlı evladı oldu.. hepiniz biraradaydınız..
aynı güzelliği oğlundan esirgeme.. ailenden aldığın bu güzel mirası evladınada yaşat doyasıya..

düşünsene yıllar sonra yavruşun büyümüş bu forumda başka dostlarıyla dertleşirken;
annemin yaptığı ki yapması grektiği konusunda kendisine hak veriyorum dedemin yanında kaldık aylarca..
o günlerim güzeldi evet annem her koşulda yanımdaydı ama her zaman neşeyle oynadığım dedemi
yatarken görmek beni derinden etkiliyordu.. üstelik çok sevdiğim ve kendime model aldığım babam yanımda yoktu..
her şeye rağmen onu özlüyorumm.. nasıl ki annem kendi ailesinin aynında birarada olmak istiyorsa
bende kendi evimizde kendi odamda ailemle bir arada olmak istiyordum..
annemin ve annanemin ağladığını görüyorum ve onlarında mutlu olmasını istiyordum
ama dedem yattığı için bu mümkün olmuyordu..

yukarıda yazdıklarım sadece bir senaryo ama oğluşunun minik yüreğinde neler olduğunun farkında ol mutlaka..
ağır hastalıklar geçiren bir ailenin yanında olmak küçük çocuklar için ayrıca zordur..

heleki kendilerini yakın hissettikleri büyüklerini bakıma muhtaç olarak görmek..

lütfen sözlerim seni incitmesin.. herkezin en mutlu ve huzurlu şekilde bu olayın içerisinde yer almasını istiyorum..
eminimki sevgili baban seninle sohpet edebildiğinde söyleyeceği ilk şey <güzel kızım senin yerin evindir..
benimle olmanda çok güzel ama yuvanda mutlu olduğunu bilmek torunumu en iyi şekilde yetiştiğini bilmek
beni daha fazla mutlu eder.. > olacaktır..

sevgiler...