pisimbatcım öyle duygusal ve naziksin ki
Ben de evlenmeme 1 hafta kala 6 ay önce falandı. Evimizin eşyaları falan geldi, iyice şekillendi falan (sonuçta yabancı bi ev ve annemden uzak)
o gece eşim işten çok geç geldi ikimiz evimizdeyiz işte. Gelir gelmez (çok nadir bişey oldu) tartışmaya başladık. Tabi düğün stresi falan.
bir de tartıştıktan sonra uyumasın mı?
Kafamda başladım kurmaya " herşey nişanlıykendi, evlenince hep böyle olucak; korkular falan) bir de annemden ayrılıcak olma düşüncesi.
o gece 1 şişe şarap içtim balkonda.2 saat aralıksız ağladım hep annemi düşündüm.
"sonuça elin oğlu beni annem kadar. düşüncek değildi ya, beni annem kadar sevemezdi ne kadar sevse... ben gece üşürsem benim üstümü örtçekmiydi kocam, hasta olursam annem kadar üzülürmüydü ki" vs...
Bütün gece bunları kurdum.Ağladım ağladım sonra eşim uyandı ve bana sımsıkı sarıldı.Beraber ağladık.
Yani netice;
Annemin bu kadar değerli olduğunu o gece anlamıştım.Her ne kadar çok sevsem de onu o gece bi başka sevmiştim sanki.Yokluğu dayanılmaz acı olan bişeydir herhalde. O duygularıma dayanarak seni anladığımı düşünüyorum..
ona mesaj çekmiştim bu arada. O da ağlayarak beni aradı falan hepimiz ağladık o gece benim yüzümden
