[Siyahça]

kocaman bir sorunum var, ama görmezden gelebilecek boyuta inmesini istiyorum...
ben düşünürken yoğunlaşamıyorum! yani hani sizler olumsuz düşünürken kendinizi yakalarsanız olumlu düşünmeye başlıyorsunuz ya, yahu ben hiç düşünemiyorum galiba...ama iki-üç zamandır inatla, çabayla düşündüm ve farkettim ki; ben hiçbir şeyi öööyyle can-ı gönülden istemiyorum...mesela parayla ilgili bir sürü sıkıntım var, aslında düşüncenin gücüne, o mucizeye feci halde inandığım halde ne olumlu düşünme ne başka şey yapmıyorum...deşelediğimde de işte aslında çok da fazla umursamadığımı görüyorum! bu isteksizlik, vurdumduymazlık, hissizlik beni çok üzüyor...çok eskiden beri böyle...hayata o kadar umursamaz bakıyorumki...ve başıma ne gelirse bu boşvermişlik yüzünden geliyor!
böyle olmamın sebebinin kullandığım antidepresan olduğunu düşündüm...ama inanın en hafif etkili olanından kullanıyorum...ama galiba beni uyuşturuyor, düşünmez, aldırmaz, etkilenmez birşey yapıyor...uzun süredir ağlamıyorum bile...eskiden her ota ..oka ağlardım!
ilacı bırakmaya da korkuyorum, çünkü bu sefer de alıngan, kabuslu, hatta hafif de paranoyak oluyorum... ve sinir tepemde dolaşıyorum tüm gün...ve benim işimde asla böyle olma lüksü yok...
sorunlarımı biliyorum, hatta çoğusunun sebebini gittim teee çocuklukta buldum çıkardım, ama düzelmek için en küçük adımım yok! gel de delirme! o gelişim kitaplarını okudum, yaladım yuttum ama içinde yazanların tekini bile uygulamaya başlamadım!
ööööyylee boşvermiş boşvermiş oturup duruyorum Allahım!

ve bu halimi gördükçe de gerçekten çok büyük bir hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım! ve bu beni feci ürkütüyor...