Bugün, KPSS başvuru işlemlerini hallettim. Böylelikle, ilk defa bir sınava 'son gün' dışındaki bir günde başvurmuş oluyorum. Aslında işi son güne bırakmamak o kadar da zor bir şey değilmiş, şaşırdım doğrusu kendime...
Sınava iki ay kaldı. Zaman azaldıkça heyecan artıyor, zaman azaldıkça kaygı da artıyor. Şu anki bulunduğum ortamı ve işi bir an önce değiştirmek için can atıyorum, tabi ki işyerindeki söz de arkadaşlarım da bir önce sınavı kazanmam için can atıyorlar... İlginç bir durum olsa gerek; adam benden fazla ilgileniyor benimle...
Zaman, neleri götürüp neleri getirecek bilemiyorum ama insanoğlunu tanımak için daha epey yol katetmem gerektiğini anlıyorum. Dost görünüp bir yandan gidişimi dört gözle bekleyenlerden de nefret ediyorum...
Böyle insanlara bu satırlarda bile yer vermek, inanın o insana gereğinden fazla değer vermektir.
Artık her şeyi - 'içinde şey olan her şey ayrı yazılır'
bir yandan da yazım kurallarını hatırlatmış oluyorum kendime - bir kenara bırakıp kitaplara yönelmenin vakti geldi.
