wavecan serpil,
henüz başında olduğum aydınlanma yolculuğumda yaydığınız ışıkla; heyecan, coşku ve merakla yol alıyorum.
birkaç gündür;
bazen mutluluk sarhoşu oluyorum, hiç olmadığım bir hal olsa da, hiç olmadığım kadar ben gibiyim şaşkın
herşey harika olmayacak, zaten harika diyorum haykırarak; kapı kolunu, elimi, gözümü, menekşemi, balıklarımı.... herşeyi çok seviyorum ve herkesi sevmek istiyorum diyorum. dünyaya sevgimi yollarken buluyorum kendimi.
sırf bu anlarımı daim kılmak için webcam ile videoya çekiyorum
; hani mutlu anlarınızı düşünün diyorsunuz ya, sanki o an ki enerjim hoop içime giriveriyor. harekete geçmek benim için zor gelirdi, ama işte kolay bir yol hep vardır değil mi?
bazen de enerjimin tükendiğini hissettiğim anlar oluyor, birine öfkelenirken buluyorum kendimi... evvelden devam eden kötü halin yerine, şimdilerde kendimi bir soruyla bakışırken buluyorum "bu durumu neden yaratmış olabilirim, burada ne öğrenmem gerekiyor"
kardeşimin boşanma davasında şahitlik yapacağım, en değerli meleğimiz, yiğenim için en hayırlısını dileyerek rahatlamaya çalışsam da enerjim tükenmişti bu akşam...
işte sorularımla başbaşa kalıp da cevaplar için ışığınızı yaktığım anda bağışlama duasını okudum, videoya çektim ve tekrar tekrar dinledim. hani bu duyguları yarattığımız için özür diliyorduk ya, öyle olmasını dileyerek...
bir kuş kadar hafifim ve teşekkür ediyorum size, kendime ve herkese...
harikasınız, hepinizi çoook seviyorum.
