[sudem8]

ismira Nickli Üyeden Alıntı

Sanırım anlaşıyoruz. Şimdi bazılarına konuyu uzatmak gibi gelebilir, ama önemli bir noktadayız bence. Çünkü daha önce sorulan bazı üye sorularından anladığım kadarıyla kafa karışıklığı oluyor bu konuda.Özellikle de terör, vahşet ya da yasaların da suç saydığı olaylar veya eylemlerle ilgili sorumluluğu kabullenmekte zorlanabiliyoruz değil mi? Yani "Buna ben nasl yol açmış olabilirim? Ben cani miyim? Benim içimde bir suçlu mu var?" gibi karşı çıkışlarımız olabiliyor.Bu yüzden yeri gelmişken belki biraz netlik sağlayabiliriz.

Burada iki yönü var konunun:

1) Dışarıdaki kişinin davranışı suç olarak nitelensin veya nitelenmesin farketmez. İstenmeyen durum, ya da sorun diyelim. Sorunun, suç niteliği taşıyıp taşımamasının bir önemi yok. İyi ya da kötü her ne oluyorsa bizim içimizde onun bir karşılığı var.

2) Biz her koşulda, sorun olarak görünen durumun sorumluluğunu üzerimize alıyoruz. Ancak bu da suç anlamına gelmiyor; o içimizde olup bitenlerden dolayı suçluluk hissetmemiz gerekmiyor. Dışarda sorun olarak gördüğümüz duruma yol açan bir takım hatıralar, hafıza kayıtları vs var bizim içimizde. Dr. Hew Len 'programlar' diyor bunlara. "Suçlu değilsiniz, sadece programlarınız var(virüs gibi) ve onları değiştirebilirsiniz. Tek yapmanız gereken sorumluluğu kabul etmek." diyor. Suçu değil suçun sorumluluğunu, düzeltme sorumluluğunu alıyoruz.

Bu, üretim hatasından dolayı müşteriye karşı işyeri sahibinin sorumlu olup telafi etmesine benziyor. Hatayı yapan o değil, ama telafi etmek onun sorumluluğunda. Bunu yaparken de özür diler, ama suçlu hissetmez kendini. Kendi iç işleyişinde hataya yol açan şeyi de düzeltir (eğitim, makine, teçhizat vs) ki o hata tekrarlanmaz.

Bilmem anlatabildim mi?

Ben şimdi uzun uzun anlatmaya çalışıyorum. Ama sevgili MüminOKAN her zamanki pratik tarzıyla iki cümlede bağlar işi

çok haklısın...ismiracım.Biz uzun uzun anlatcaz diye kırılıp geçiyoruz, hatta anlatamıyoruz da Mümin Bey bir iki cümleyle anlatıyor.