[sudem8]

Siyahça Nickli Üyeden Alıntı

sağol arkadaşım...ama laf aramızda dün yine o korkunç sınıra gittim geldim! balkonda oturdum ağladım biraz...ihtiyacım varmış...ama tıpkı eskiden olduğu gibi kendimi balkondan atlarken yere çarparken hayal ettim! bu utanç verici..
benim amcamın kızısı, buna ilk teşebbüs ettiğinde sakat kaldı, sonra ikincisinde...Allah rahmet etsin...hamilelik depresyonundan çıkamadı demişlerdi...bilmiyorum ki...
üniversitedeyken hangi akla hizmetle yaptım bilmem, en yakın arkideşimin kışkırtması sonucu gittim 500 m den paraşütle atladım! ve daha önce 9. kattaki yurt odamın balkon demirlerinde gezinip miletin korkusuyla alay eden ben, bir daha 1. kattan aşağıya bile bakamadım!

hüfff nerden de geliyor bu saçma anılar aklıma...

pes doğrusu Siyahça başka olumlu olayların hayalini kuracağına,şükür halinde olacağına bunu mu hayal ediyorsun.peki bir nedenin var mı bu kadar hayattan bezmen için yoksa amcanın kızını mı örnek alıyorsun.Senin yazdıklarını okudukça ben kahroluyorum.kimbilir eşin ne yapıyor.Amcanın kızından hemen özgürleş bence...kendine de acıyıp durma artık.......r edecek biri varsa asıl benim.çok büyük bir risk aldım ve onu çözümlemeye çalışıyorum.geçen ay gelen haberle bende aynı şeyi düşündüm.oğluma zarar vermemek için.çünkü zararını oğlum görecek.maddi yönden ...ama manevi yönden göreceği zarar daha fazla.zaten babayı kaybetti.birde ben üzmek istemedim.ama nedenim vardı.halada çözümlenmiş değil.sonucu bekliyorum.o kadar stres altındayım ki,çünkü sorumluluk bana ait ve başkaları da zarar görecek benim yüzümden.en büyük üzüntüm bu.ama kendimi hiç güçsüz hissetmedim kendime de acımadım.Allaha sığındım.en yakın arkadaşım bana hayret etti..eğer ben güçsüz olursam oğlum zarar görecek.sen de bir annesin biran evvel silkelen.kendini ruhsal sorunlarını çözümle ki o çocuklarınla daha iyi ilgilenebilesin.buluğ çağı diğer sorunları biliyorsun ki sağlıklı bir anne olman gerekiyor.sen çocuk pskolojisinden daha iyi anlarsın.Ben sabahlara kadar eşimden dayak yerdim çocuğuma hiç birşey olmamış gibi gündüz onun bütün sorularını cevaplar oynar ilgilenirdim.Benim yerime bir başası olsa hastanelikolurdu.bunları yazıp olumsuzluklara enerji göndermek istemiyorum.başımdaki olayıda büyütüp yazarak madde haline getirip önemsemek istemiyorum.ama dayanamadım artık.gerçekten bir ablan olarak silkelenmeni istiyorum.kimbilir o çocuklar ne hissediyolar.şimdi oğlum bana o kadar değer veriyor ki bir başka anne olsa senin durumunda benimle hiç ilgilenemezdi diyor...mutlu bir hayatım olsa iki kat fazla ilgilenirdim.Ama ALLAH BANA GÜÇ VERDİ.ben güçlü olmayı seçtim.mutlu olmayı seçtim.sadece kendime acıyıp,hayatı zehir etseydim ne olurdu? o çocuğun günahı ne..Ben sağliklı olmalıyım ki iyi bir evlat yetiştireyim.şartlarımda içki içen alkolik bir eş ve dayak...sen kendi yaşantınla benimkini karşılaştır ve artık toparlan...kusura bakma ben sana hak veremeyeceğim.sen iyi olmayı seçmedğin için iyileşme yok.izin ver ve seç bak nasıl düzeliyorsun.inan şu başımdan geçenleri hiç yazmayacaktım ama en sonunda beni patlattın...