[fkacar]

ben çocukları çok ama çok seviyorum,

bizler herkesi ve herşeyi eleştirirken ne kadar da rahatlamış oluyoruz, ama geçici bir rahatlama; tıpkı bir nefes çektiğimiz cigaranın verdiği yalancı haz gibi...

ben artık kendi yalanımı yaşamak istemiyorum. güzellikleri yaşamayı seçtim, gün içinde zamansız gülümsemeyi ve çiçeklerimi okşamayı; kendimi sevmeyi ve özen göstermeyi...

gözümüzün önündeki duman giderse, herşey güzelleşir; görüşümüz, görünüşümüz...

dün bıraktım sigarayı; içimdeki çocuğu ve tüm çocukları mutlu etmek için...