Hata bende,derken; nerede okuduğumu hatırlamıyorum ama okuduğumda kafamda şimşek gibi çakan şu sözlerin etkisiyle böyle bir ifade kullandım: Dışarıda birşey arama, dışarıda olan sahte... Dışarıda olan senin içindekilerin yansımasından başka birşey değil... gibi sözlerdi.
Bu sözleri okuyunca ne demek istiyor diye düşündüğümde bir an kendimden korktuğumu hatırlıyorum. Yani benim bilinçaltımdaki suretler miydi tecrübelerim, acılarım, isyanlarım, herşeye sebep kendimmiydim? Bunları düşündükçe kendimden kaçmak kurtulmak istedim, ben, beni reddettim. Yılların alışkanlığı ve kalıpları sanırım elimden de birşey gelmedi o an başka türlü davranamadım, düşünemedim. Hata bende derken bunu kastettim. Yani bendeki defolu düşünceler... Kendime eziyetim. Belki günlüğü açarken bile bilinçaltımda "sen kimsin ki sana bir cevap gelsin" şeklindeki bilinçli veya bilinçsiz düşüncem. İşte ben bu düşünceden kurtulamıyorum. Ne yapsam ne etsem nafile...Karşıma çıkan da bu düşüncenin yansımaları oluyor. Nasıl bir kalıpsa bu kemikleşmiş....
Kendimi seviyorum, kendimi kabul ediyorum gibi olumlamaları son zamanlarda aklıma geldikçe tekrarlıyorum ama yüreğim hiç oralı değil... Yıllarca sevgiyi dışarda aramaya alışmış bir yürek içe bakması gerektiği söylenince aldırmıyor belli...