[meninje]

aysunt Nickli Üyeden Alıntı

merhabalarrrr

uzun bir aradan sonra yazmaya karar verdim

çoktandır yazmadım çünkü içimden hiç iyi bir şey geçmiyordu telkinleri dinlerken ilk ay çok iyiydim ama sonra kendimi kötü hissetmeye başladım, sonra telkinleri azalltım derken sonsuz bir döngüye girdimmm

beklediğim şeyler olmadı (belki şimdilik) ... kendimi çok yorgun, bitkin, halsiz hissediyordum. ve çok stresli. iş yerinde herkes sürekli aysun diyor. sürekli bir şeyler soruluyor, isteniyor, koşuşturmaca.. bir yandan okul ödevleri .. neyse dönem bitiyor. ve sabahtan beri uğraştığım ödevimi şimdi yapabildim. (internet sağolsun yoksa napardım bilmiyorum)

yarın ankaraya gideceğim 2gün orda, 2 gün adanada olacağım. daha eşyalarımı da hazırlayamadım.

bu aralar aklıma eski günler gelmeye başladı.. aslında aklıma gelen şeyler kötü değil, güzel günler ama o günlerin bir daha yaşanamayacağını bilmek çok üzüyor. unuttuğumu sandığım şeyler geldi cuma günü arkadaşımla konuşurken. gözlerim doldu, birden çok kötü oldum. şimdi daha iyiyim. en azından içimden yazı yazmak gelebiliyor 96 bu arada iştahım da kapandı tekrar...

aklımı biraz boşaltmak hiç bir şey düşünmek istemiyorum bazen. kafam o kadar dolu ki..sürekli bir şeyler gelip gidiyor. iç sesim çok fazla konuşuyor, dış sesim ise çok az..

ben mutlu olmayı tercih ediyorum
sakin olmayı tercih ediyorum
huzurlu olmayı tercih ediyorum

içinizi daraltmadım umarımm.

Sevgili Aysun,
O kadar benzer şeyleri ben de yaşıyorum ki yazdıklarını okuyunca yazmadan edemedim... Telkinleri ilk dinlediğim iki hafta inanılmaz umutlu mutlu gayretli vs vs vs idim... Ama sonrasında ne olduğunu anlamadığım birşeyler beni öncekindende içe dönük, gayretsiz, elimi kaldırsam ne olacak ki kolumu oynatsam ne değişecek ki gibi garip bir ruh haline büründüm. Başlangıçta başka başka sebepler aradım altında. Ancak son günlerde acaba telkinler ağır mı geldi diye düşünmeye başladım açıkcası. Herşeye rağmen dinlemeye devam ediyorum çünkü çook derinlerde olanları biliyorum ve bunların gün yüzüne çıkması için zorlanacağım günlerin varlığına alışmam gerektiğini düşünüyorum. Çünkü iki haftada çözülebilinecek gibi değil derinlere gömdüklerim... Bu durum bana teselli veriyor. Ancak bu huzursuz günlerde yazıpta diğer arkadaşlarıma umut verememekten korktuğum için mümkün olduğunca siteye yorum yazmamaya çalışıyorum. Yazdıklarını okuyunca dayanamadım... Ama geçecek biliyorum. Umutluyum