Alıntı:
ismira Nickli Üyeden Alıntı
  Telkinlere devam edelim şimdilik. Bu konuda kararlılık iyidir. Üç beş gün dinleyip, azıcık pozitif hissedince bırakmanın yararı olmadığı tecrübelerle sabit. Forumdaki kullanım önerileri binlerce deneyimin sonucu, bu yüzden önerildiği şekilde kullanmak iyidir. Amerika'yı yeniden keşfetmeye gerek var mı sence? Aahh... resim yapmak!.. O ne güzel bir şey! Ben de resim yapmayı çok severim. Severim de bir türlü oturup yapmam. Her türlü malzemeyi alıp, dergilerimi de alıp bütün hazırlığımı yapıp, sonra da tek fırça atmadan kaldım.Bak aklıma getirdin şimdi. Resim kursuna gitmiştim bir ara. Aslına bakarsan o kadar güzel bir duyguydu ki resim yapmak. Sonsuzluğa yolculuk gibi hissederdim... Yaşamda hiç bir şeyin kesin olmadığı, hatanın hata değil yeninin bir unsuru olabileceği, rengin, şeklin, görüntünün, algının her an değişebileceği, olasılıkların sınırsız olduğu...vs. Ne güzeldi resim yaparken kendini kaptırıp gitmek! Çevrendeki seslerden kopmak, hatta sana seslenildiğinde bile duymayacak kadar o resmin içinde sonsuzluğa akıp gitmek... Hay sen çok yaşa asiyah! İyi ki varsın, depreşti resim yapma arzum sayende. O muhteşem hazzı yeniden yaşamak! Peki bunu nasıl yaparım? Kendime bunu nasıl sağlarım? (İlk olarak izninle bu bölümü kendi günlüğüme de kaydedeceğim ve planlama yapacağım) Peki sen nasıl yaparsın? Kendini senin için çok özel yeri olan, çok sevdiğin bir kişinin yerine koysan ve ona bir resim hediye etmek istesen, bu nasıl bir şey olurdu? Sonra o resmi yapmaya başlasan, nasıl bir şey olurdu?.. |
Şimdilik telkinlere devam, tamam. üç beş gün dinliyip azıcık positiv oldum diye bırakmak yok. Kararlı ve istikrarlı ol. Amerika'yı yeniden keşfetmeye gerek yok.
Resim :) evet... sevdiğime hediye edicek bir şey değil de daha çok, duygularımı tabloya hediye edebilecek resimler yapmayı tercih ederim. Çünkü şu anda resim yapacak olsam, tam bunu hissediyorum. Ben ağlayayım ama tabloda görünsün. Benim yüzümde görünmesin. Ya da ben üzüleyim orda görünsün. Ve bu şekilde hep mutlu olurum.
Biliyor musun? Ben bi'şeye inanıyorum. Eğer ben mutluysam etrafımdaki bitkiler soluyor. Bana ait olan bitkiler ama... Mesela geçen sene iki tane saksıda çiçeğim vardı. Çok seviyordum onları. Hala seviyorum. Bir ara çok üzüntülü ve stresli bir dönem geçirdim okulda. Ondan sonra her şeyi yoluna koymuştum. Yani çok mutluydum ve iki çiçeğim de kupkuru oldu.
Bir de sevgilim bana gül almıştı. Normalde çok tartışır, kavga ederiz. Ama o zamanlar çok mutluyduk. Ve gül simsiyah olmuştu. Geçenlerde de yine mutlu heyecanlı olduğum için fesleğenlerimin yaprakları tek tek döküldü. Kupkuru oldu :(
Yani, ben mutluyken benim sıkıntımı üzüntümü çiçekler topluyor ve onlar biriktiriyor kendinde. Ben ölecekken onlar ölüyor.
Tablo da böyle olsun istiyorum. Kötü duygularımı benim yerime o taşısın.
Rica ederim, lütfen. Benim günlüğüm senin günlüğün
