Şimdilik telkinlere devam, tamam. üç beş gün dinliyip azıcık positiv oldum diye bırakmak yok. Kararlı ve istikrarlı ol. Amerika'yı yeniden keşfetmeye gerek yok.
Resim :) evet... sevdiğime hediye edicek bir şey değil de daha çok, duygularımı tabloya hediye edebilecek resimler yapmayı tercih ederim. Çünkü şu anda resim yapacak olsam, tam bunu hissediyorum. Ben ağlayayım ama tabloda görünsün. Benim yüzümde görünmesin. Ya da ben üzüleyim orda görünsün. Ve bu şekilde hep mutlu olurum.
Biliyor musun? Ben bi'şeye inanıyorum. Eğer ben mutluysam etrafımdaki bitkiler soluyor. Bana ait olan bitkiler ama... Mesela geçen sene iki tane saksıda çiçeğim vardı. Çok seviyordum onları. Hala seviyorum. Bir ara çok üzüntülü ve stresli bir dönem geçirdim okulda. Ondan sonra her şeyi yoluna koymuştum. Yani çok mutluydum ve iki çiçeğim de kupkuru oldu.
Bir de sevgilim bana gül almıştı. Normalde çok tartışır, kavga ederiz. Ama o zamanlar çok mutluyduk. Ve gül simsiyah olmuştu. Geçenlerde de yine mutlu heyecanlı olduğum için fesleğenlerimin yaprakları tek tek döküldü. Kupkuru oldu :(
Yani, ben mutluyken benim sıkıntımı üzüntümü çiçekler topluyor ve onlar biriktiriyor kendinde. Ben ölecekken onlar ölüyor.
Tablo da böyle olsun istiyorum. Kötü duygularımı benim yerime o taşısın.
Rica ederim, lütfen. Benim günlüğüm senin günlüğün
