[ismira]

MuminOKAN Nickli Üyeden Alıntı

evet arkadaşlar resim bize neyi ifade ediyorsa, ilintili olarak bi hikaye yazmaya ne dersiniz?

Zamanlardan bir zaman, yerlerden bir yerde, bir insan krallığı varmış. Kral, çok geniş olan ülke halkını yönetmekte zorlanırmış. Çünkü insanoğlu, kimi ak kimi kara, kimi esnek kimi katı, kimi uysal kimi asi, kimi sesli kimi sessiz, kimi duru kimi bulanık, kendi var oluşunca çok sesli, çok renkli, çok çeşitli formlarda düşünmeye devam edermiş. Kralsa bunlarla baş edemez, kral olmaklığından gelen iktidarı için bu çeşitliliği tehdit olarak düşünürmüş.

Günlerden bir gün, kralın adamları bu düşünce formlarından en dayanıklı olanını doğasından koparmanın bir yolunu bulmuşlar. Çok çalışmışlar çok zorlanmışlar ama bir kısmını koparmayı başarmışlar. Yontmuşlar, parçalamışlar, kendilerince şekil vermişler. Sonra da tekdüzeleştirilmiş ve kalıplaştırılmış bu formları birbiriyle düzgün hatlarla birleşecek ve arasından sızıntı olmayacak şekilde yerleştirmişler. Doğayla uyumlu görünsün diye de yüzeyde belli belirsiz çağrışımlar bırakmışlar ve bir güzel de cilalamışlar ki, bakanın gözü kamaşmış.

Derken ünü ülkenin sınırlarını aşmış, başka diyarlara başka krallıklara da bu form yayılmış. Çocuklar bu forma doğmuş, bu formla büyümüş. Nesiller geçmiş… Doğal olanın bu olduğuna inanmış insanoğlu… Artık kitleler halinde bu formun benzerleri üretilmekteymiş…
…

Gel zaman git zaman, tam da insanoğlunun yüzeyde bıraktığı doğal çağrışımların izinden çatlama başlamış. Gerçi arada bir cilalamaya devam edermiş krallıklar. Ama formun içten çatlayıp kabuğun kırılmasına engel olunamamakta, çatlağın altından özün görüntüsü fark edilmekteymiş. Şaşırmış insanoğlu! Öfkelenmiş hatta!..Bu nasıl olabilirmiş? Olsa olsa bu bir deformasyon olmalı imiş!..

Oysa evrende başka yasalar da işlemekteymiş…
Ve her şey aslına rücu etmekteymiş …

Ve onca katılığın, sıkılığın ve tekdüzeliğin arasında taptaze, dipdiri formlar filizlenmekteymiş!..

“Hain!” demiş biri…

“Direnç” demiş öteki…

“Umut” demiş beriki…
…