Yorgun bir günün ardından yazıyorum, bu satırları...
Telkinleri dinleyeli 2,5-3 hafta oldu.tek bir üzüntü yaşamadım,üzülmedi gönlüm...-ta ki bugüne dek!-Eğlenceli we neşe dolu bugünün ardında ağlayacağımı tahmin bile edemezdim...
İmtihan oluyorum, korktuklarımdan, karşılaşmaktan çekindiklerimden...Ne oldu böyle gözlerime...Ağlamaktan kızarmış, yarın davul gibi şişmiş gözlerimde dersaneye gidicem.:(
Aslında üzülmeye bile değmez yaşadığım, yalnızca bardağı taşıran son damla olabilir.Niye kendimi bir anda eski benmişim gibi hissettiğimi şimdi daha iyi anlıyorum.
Yarın bu yazdıklarımı okuduğumda gülümseyen ben olarak yola devam etmek istiyorum...Şimdi kendimi çok daha farklı hissediyorum.Aslında bunları yazmak bile iyi geldi diyebilirim...
Artık geriye dönüş istemiyorum...Artık tüm olumsuzluklar geride kaldı, geçmiş geride kaldı....Gelecek kendini olumsuzluklara teslim etmeyecek inş. inş. inş..........
